Zomaar een zondagmorgen

De zaterdag was miezerig en verregend, maar de ochtend erna leek veelbelovend. Dus pakte ik mijn fiets en peddelde op mijn gemak naar onze moestuin op het Zonneveld, waar meer dan honderd andere tuinen ook een plek hebben. Dat is natuur in ons land.

Ik sla rechtsaf en rij over het bruggetje het complex op, de stilte in. Een stilte die hoort bij windloze ochtenden na natte nachten. Ik zie geen fietsen en hoor geen stemmen, ik ben de eerste vandaag. Gedachteloos sla ik rechtsaf voor het laatste stukje en zie ineens van alles voor mijn ogen bewegen, waardoor ik pardoes afstap en roerloos blijf staan. Het duurt een paar tellen voor ik doorheb wat ik zie; het zijn vogels, heel veel vogels. Ik zie tientallen brutale kauwtjes die door mij gestoord worden in hun maaltijd, vette houtduiven die op de heg hun beurt zitten af te wachten, slanke tortelduiven die snel een plekje in de lage bomen zoeken, slimme halsbandparkieten die vanuit de hoge bomen links van mij de boel in de gaten houden, en hier en daar een ekster en misschien zelfs een Vlaamse gaai. Het kleinere spul ­– ­mezen, mussen, merels – vliegt in groten getale onstuimig en ongeremd tussen de grotere familieleden door.

Met de fiets aan mijn hand wil ik verder lopen, maar zie uit mijn rechterooghoek iets felgekleurds fladderen. Ik hou mijn adem in en sta nog stiller dan ik al stond om het beestje beter in het vizier te krijgen. Zie ik nou echt een gele streep op de vleugel en rood in het kopje. Het zal toch niet?!

Ja, het zal wel: een puttertje! Eindelijk. En ik zie er niet één, welnee, meteen maar een stuk of tien.

En dat in het saaie Corona-tijdperk waar geen einde aan schijnt te komen. Dan is alles veel voor wie niet veel verwacht. Dat overdacht ik bij mezelf, domweg gelukkig op het Zonneveld

https://www.rozemarijnonline.net/poezie/bloem-dapperstraat.html

18 gedachten aan “Zomaar een zondagmorgen”

  1. Gisteren hebben we een flinke wandeling van bijna 4 uur op de Posbank gemaakt. Ik had gehoopt om wat bijzondere vogels / dieren te zien. Niets gezien, maar dat kon ook niet , omdat het op sommige plekken te druk was met hele families, schoolklassen of andere uitjes. Jammer.
    Wat ik me nog wel kan herinneren van een paar jaar geleden dat er in onze tuin een grote groep kramsvogels de bessen van de gelderse roos verslonden samen met enige koperwieken.. De volgende dag stond het zelfs in de Gelderlander.
    Iemand schreef ook over de hop. Dat is inderdaad een geweldig leuke vogel die ik een aantal keren in Spanje heb gezien..
    Josė je hebt het weer heerlijk verteld, gewoon zo doorgaan.

  2. J. C. BLOEM (1887-1966)
    DE DAPPERSTRAAT

    Natuur is voor tevredenen of legen.
    En dan: wat is natuur nog in dit land?
    Een stukje bos, ter grootte van een krant,
    Een heuvel met wat villaatjes ertegen.

    Geef mij de grauwe, stedelijke wegen,
    De’ in kaden vastgeklonken waterkant,
    De wolken, nooit zo schoon dan als ze, omrand
    Door zolderramen, langs de lucht bewegen.

    Alles is veel voor wie niet veel verwacht.
    Het leven houdt zijn wonderen verborgen
    Tot het ze, opeens, toont in hun hogen staat.

    Dit heb ik bij mijzelven overdacht,
    Verregend, op een miezerigen morgen,
    Domweg gelukkig, in de Dapperstraat

  3. Het enige puttertje dat ik ooit zag was in museum Belvedère in Oranjewoud. Het schilderij waar jij een foto van bij je blog plaatste ontroerde mij. Net als je verhaal : ik voelde de heerlijke vroege ochtendsfeer.

  4. Is weer prachtig verteld en wat een geluk!
    Ik kan hele tijden de tuin in turen en zie enkel: duif, ekster, gaai, merel
    Geen mus of putter te zien!
    Zou dat aan mijn (on)geduld liggen?! 😅🤪

  5. Wat bijzonder, wij hopen nog eens een ijsvogel eneen puttertje te zien. Het is nog nooit gelukt. Zelfs niet op een plaats in de duinen bij Castricum waar bij een plas staat dat je daar een ijsvogeltje kunt zien!

  6. Weer fantastisch geschreven José.
    En al dit moois op korte afstand van je huis.
    -ik sta nog stiller dan ik al stond- geweldig!
    Ooit landde er een zwerm van die puttertjes in een boom van onze tuin.
    Je weet niet wat je overkomt, een herrie van jewelste. Ik heb ze daarna nooit meer gezien.
    Zal ik je eens jaloers maken? Wij hadden in Frankrijk elk jaar een hoppenpaar met jongen.
    Zo fijn als ik ze weer in de vroeg ochtend al hoorde met hun “hoep, hoep, hoep”.
    Mooie vogels ook. Vooral als ze hun kuif opzetten. Gr.

  7. Dubbele bewondering!
    Het is knap dat je zo’n goed oog hebt voor mooie dingen waar je, als je niet uitkijkt, zomaar voorbij fietst. Daarnaast heb jij de gave om dit zodanig op te schrijven, dat je iedereen meeneemt naar dit mooie moment.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *