Tassen vol herfst

Turend naar de grond vergat ik omhoog te kijken naar de fraaie kleuren van de bomen in deze veel te warme herfst. Nee, het waren niet de paddenstoelen die mijn aandacht trokken. Het was het gevallen blad.

Ieder jaar in maart kregen tuingenoot M en ik spitkriebels op de moestuin. Het werk zelf lieten we aan onze zonen over, maar dat er ieder jaar één spade diep gespit moest worden, stond als een paal boven water. Dat er regelmatig een worm het leven liet, was onvermijdelijk en in het licht van het hogere doel een noodzakelijk kwaad.

Tot de zonen hun eigen weg gingen en het zware werk aan de moeders overlieten. Dat bekoelde ons enthousiasme aanzienlijk. We staken nog wel enige jaren zelf de spade in de grond, maar allengs gingen we minder diep en werd het meer woelen. Toen bereikten ons geluiden dat spitten sowieso niet zaligmakend voor de grond is. Integendeel zelfs. Niet alleen is elke vermoorde worm er één minder om de grond lekker los te maken, ook de vele schimmels en beestjes die meehelpen lijden onder het verstoren van hun territorium. Einde van het tijdperk spitten, maar wat dan? Het toverwoord is mulchen.

Mulch, de grond bedekken met plantenresten, doet wonderen voor het bodemleven en beschermt tegen te veel of juist te weinig hemelwater. Gezien de afgelopen jaren en de jaren die komen, kan dat geen kwaad. Planten gewoon laten liggen, gesnoeide takjes en grasmaaisel uitspreiden, allemaal gedaan en nog waren er te veel onbedekte plekken. De oplossing? Bladeren!

En zo geschiedde dat ik gewapend met oude boodschappentassen de straten afstruinde op zoek naar blad. Een succesvolle actie, hoewel ik het werkterrein moest verleggen naar rustiger gebied. Het was me ontschoten dat opgehoopt blad ook aantrekkelijk is voor honden.

12 gedachten aan “Tassen vol herfst”

  1. hahahaha heerlijk. Ik wil ook mulchen! Ja blad is goed maar ik geloof dat er nog wat handelingen bijkomen om het ECHT goed te doen..leukleukleuk, weer.
    Liefs Trudy

  2. En dan oortjes in, een lange regenjas en hard praten in je telefoon en er is weer een ikoon toegevoegd aan de bejaarde zorgmijders in het straatbeeld!

  3. Genoten van het blad verhaal. In onze kleine tuin laat ik de bladeren van de bomen in de tuin liggen tot het volgend voorjaar. Mensen met een bladblazer begrijp ik niet, nog minder mensen die een hekel hebben aan bladeren. Ik geniet als een klein kind ban het schoppen in een berg bladeren!

  4. Ja zo is het José. Op bladerjacht, met gedreven toewijding bladeren aanvegen. Maar nu is onze moestuin dan toch onder een heerlijk bladerkleedje.
    We kunnen weer even achter over leunen 😉
    Je tuinmaatje

    1. Mijn borders in de achtertuin kunnen al het afgevallen blad niet meer aan. Ik ” mulch” al jaren. Tip : overal heeft de gemeente bladkorven neergezet waar bewoners hun overtollig blad in kwijt kunnen.Dan heb je geen last meer van hondenpoep.

  5. Ach ja José, het spitten. Ik deed het elk jaar. Je krijgt sowieso rugklachten met het werken in de tuin.
    Als we in Frankrijk in het dichtst bijzijnde dorp op een terras zaten en Franse oude dames met gebogen ruggen zagen lopen, zei ik altijd: “Elle a aussi un potager.”
    Wij hadden een grote compostbak met twee vakken. Omgooien, dan zeven en kregen we mooie zwarte compost. Soms had een muis er zijn nest in gemaakt… Het is hard werken maar van de opbrengst word je zo blij.
    Maak de de groente ook in?

  6. Dit jaar mix ik voor het eerst gemaaid gras met bladeren, doe ze in vuilniszakken waar ik gaten in geprikt heb. In het voorjaar zou ik dan compost moeten hebben. Ben heel benieuwd. Samen met de twee zakken van de gemeente Oegstgeest die we ieder jaar op mogen halen, zou dat genoeg moeten zijn voor mijn siertuin. Op Gardeners World zag ik trouwens dat eerst natgemaakt karton op de grond, en daarop compost ook nog eens super helpt tegen onkruid. Leuk toch José, dat experimenteren op onze oude dag😉

  7. Hallo José, weer een leuk verhaal van jou, ik ben ook bezig in moestuin met blad verzamelen, maar kijk wel uit waar ik blad ‘haal’ vroeger uit het bos maar…. Graaide in de honden-poep. Spitten doe ik allang niet meer doe met de drietand lekker woelen in de grond! Groeten, Hilda

Laat een antwoord achter aan Trudy Ommeren Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *