O, wat keken we uit naar de zomer. Het virus verdween naar de achtergrond en vrij zijn van knellende maatregelen lonkte. Kranten voorspelden ons een summer of love, wat dat ook mocht betekenen. Helaas, de vreugde was van korte duur.
Dankzij de moestuin heb ik alle beperkingen prima doorstaan, en toch was meer bewegingsruimte mooi meegenomen. Na een jaar weer een winkel in of een trein bleek al een feestje, laat staan je familie weer omhelzen. De tuin was bij voorbaat sceptisch gestemd. Die zag alleen maar een heel koud voorjaar, zo koud dat zelfs de ijsheiligen zich niet aan hun afspraak hielden.
Toen ik op de tuin begon, zo’n twaalf jaar geleden, beschermden we de tomaten met plastic tegen de weergoden. Al jaren is het plastic erachter tegen de gure noordwester niet meer nodig, het plastic erboven wel degelijk. Wekenlang geen regen en dan ineens enorme hoosbuien kan geen tomaat verdragen. Een keer schuilde ik in de schuur met zicht op spectaculaire onweerswolken en waadde daarna door tien centimeter water naar mijn fiets. Maar dan deze zomer. Ouderwetse temperaturen met nieuwerwetse plensbuien. Niet alles gaat verkeerd hoor, er waren best veel bessen, de courgettes zijn als vanouds talrijk en ook de sla doet dapper zijn best. Verder blijft het sukkelen. Met als dieptepunt de fytoftora die ons zonder tomaten en aardappelen achterliet.
Niet alles wat groeit is het met mij eens. Het onkruid vierde de hele zomer feest. En nu nog steeds is er geen kruid tegen gewassen. Schoffelen en wieden? Je komt thuis met pijn in je rug en blaren op je handen en drie dagen later kan je opnieuw beginnen.
Nee, een summer of love is het niet geworden.
Leuk blog José,
Ik tel mn zegeningen met onze moestuin. Het gaf ons veel bewegingsvrijheid in de moeilijke tijden. Deze zomer was bijzonder, bijna iedere moestuinier spreekt erover. Wat bij de één niet lukte, ging bij de ander juist prima. Kortom er is geen peil op te trekken. Blijft staan dat ik heb genoten van de tuin, de opbrengst en de zomer after all.
Veel moestuin plezier, moesje_inekev1452
Wat geef je de sfeer weer goed aan.
Maar ook hoe de groentetuin afhankelijk is van het weer.
En dan de zin: een keer schuilde ik in de schuur…Ik zie je dan zitten kijken hoe de donkere wolken aan jou voorbij gaan, de bui er aan komt en je dan toch door de plassen naar je fiets loopt. Ouderwetse temperaturen met nieuwerwetse buien, prachtig! En eindigen met waar je mee begon.
En oh, die tomaten, zo heb je voldoende om er een groentewinkel mee te voorzien en na wat buien kan je het vergeten, worden ze bruin of zwart. In Frankrijk hebben de eigenaren er een “dakje” over van paaltjes en plastic. Dat deed ik niet, vond ik zo lelijk. Dus een echte groenteteler ben ik niet geworden. Dat blijkt wel uit het feit dat ik niet wist wat Fytoftora was. Moest ik opzoeken. Gr., Betty
Briljante titel José! Er zou tenslotte ook zomaar een wietzaadje tussen het onkruid ontkiemt kunnen zijn. Je zou het bijna nodig gehad hebben als ik je blog zo lees😉
Ja, herkenbaar, een Hollandse vrij natte zomer, dus extra wieden en snoeien tussen plensbuien door en dan moet je daar ook nog eens zin in hebben . En dan heb ik nog niet eens een groente tuin, gelukkig maar een pot met kerstomaatjes en dat is gewoon elke dag wat plukken en van snoepen. Wel zo rustig.
Heel herkenbaar Jose, ik heb ook een moestuin, onkruid groeit zó welig en de boontjes zijn al 2x verdronken, de kolen verrot🤔 snijbiet weer goed en de augurken gaan prima! Aardappelen allemaal weggegooid in de groene bak! Nou ja misschien volgend jaar beter!
Maar je hebt wel een nieuw moestuinmaatje erbij, een hele leuke zelfs 🙂