Achter het schuurtje van onze moestuin koester ik me in een late herfstzon die laag in mijn ogen schijnt. Ik doe mijn ogen dicht en hoor de stilte.
Na een paar weken van regen, regen en nog eens regen, is dit een onverwachte bonus. Het voelt zo aangenaam in de zon en uit de wind, dat ik mijn jas uittrek. Ik kijk om me heen en zie dat de tuin net als ik, aarzelt tussen nazomer en herfst. Ik zie nog een roos, een zinnia en een paar cosmea. Ik hoor een geluidje dat van rechts blijkt te komen. Het is mijn winterroodborstje dat scharrelt in de droge roestbruine bladeren onder de oude appelboom. Veel storm hebben we niet gehad, maar de bladeren hebben het hangen toch maar opgegeven.
Ik sta op en loop naar de andere kant van het schuurtje. Tussen stukken kale aarde bloeit nog Oost-Indische kers, een rij afrikaantjes en een enkele goudsbloem. Ook al is het pas half drie, de tuin ligt voor meer dan de helft in de schaduw en ik zie per minuut de schaduw verder naar voren kruipen. Met het verdwijnen van de zon komt een eerste kilte opzetten. Ik pak mijn jas en tas en oogst nog snel een knolselderij, wortelen, andijvie en wat late sla.
In het streepje zon aan het eind van de tuin geniet ik nog even van de zomer en stap dan definitief de herfst in.
Heerlijk sfeertje beschreven. En zo herkenbaar. Je schrijft feitelijk mijn eigen beleving. Dank je wel, José
Heel mooi, José.
Heerlijk deze mijmering, herkenbaar
Wat beschrijf je de sfeer weer goed.
Ik hoor het roodborstje tussen de bladeren scharrelen.
Ik zie de schaduw die langzaam naar voren kruipt. Ik voel de kilte.
De bladeren die het hangen hebben opgegeven.
En dan stap je de herfst in.
Kortom José, ik heb er weer van genoten.
Ik zat even naast je op de moestuin (zonder te kletsen om het grote genieten niet te verstoren😉). De oogst moet ik missen maar het sfeertje niet
Ik voelde bijna de zon! Heerlijk
Heerlijk hoe je zo’n gelukzalig mijmermoment beschrijft. Dit is de tegengas die ik bij al die coronaberichten hard nodig heb. Ik ga zo, denk ik, effe in de tuin zitten!
Heerlijk die laatste streepjes zon…. ze zijn er nog steeds en straksjes, dan worden ze weer sterker!
Als je er voor open staat , komen er toch af en toe van die lichtpuntjes voorbij die maken dat het leven waard is om.te leven
Prachtig 👂👃👌🏽
Prachtig José. Keep on truckin’.