Knuffels

Jongste kleinzoon logeert bij ons. Zijn bedje staat al klaar met daarin drie knuffels uit onze eigen rijke voorraad. Agassi-beertje, die de papa van het ventje ooit kreeg als troost, omdat hij zijn lievelingsknuffel was verloren tijdens een fietsvakantie. Aap, lang geleden gekregen van een vriend toen ik ziek was en Panda, verstoten door oudste kleinzoon vanwege de droevige ogen.  

Het kleine ventje is hard op weg om drie te worden en dan begrijp je al heel veel en wil je ook van alles. Rituelen bij het slapen gaan bijvoorbeeld. Dat begint met het pakken van zijn eigen knuffels uit de grote rieten tas van thuis. Apie, niet te verwarren met Aap; Huskey, door ons uit Noorwegen meegenomen, en kleine Apie, herkomst onbekend. In strikte volgorde gooit hij ze bij de andere knuffels in bed.  Na het verschonen – altijd treffen wij een poepluier -, nachtkleertjes aan en tandenpoetsen, gooit opa onder luid geschater het mannetje vakkundig ‘met kop en kont huppekee’ in bed. Vanuit bed zet hij vier autootjes op de net te bereiken tafel, keurig in het gelid.  

Dan volgt het voorlezen. Op deze leeftijd hebben peuters sterk de neiging de rituelen rond het naar bed gaan op te rekken. Dus wordt het voorlezen strak in de hand gehouden, want voor je het weet lees je tien boeken en laat je alsnog bij vertrek een ontredderd kind achter. Kleinzoon mag één boek kiezen. Deze avond kiest hij Over een kleine mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft – geweldig boek, wijs ook, zou iedereen moeten lezen – en ik  als toegift een klein stichtelijk verhaaltje uit het Olifantenboek,  over het belang van vriendschap. Voor kleinzoon gaat liggen, vraag ik: krijg ik nog een knuffel? Ik krijg Agassi-beertje, Aap en Panda in mijn handen gedrukt. Dan liggen in zijn bed alleen nog zijn eigen knuffels.  

Tevreden gaat hij liggen en slaapt de hele nacht door.

11 gedachten aan “Knuffels”

  1. Hallo José , weer een mooi verhaal, idd beeldend geschreven, heb ook 2 kleinkinderen, meisje van 6 en jongetje van 2 en half nog niet bij ons gelogeerd, wij worden al moe als ze hier paar uurtjes op visite zijn, lijkt of kinderen drukker zijn dan vroeger, vragen meer aandacht! Wel heel lief hoor, maar wij zijn over de 80😂 dus niet meer gewend aan poepluiers enz. wel verhaaltjes vertellen!

  2. Wat een lief verhaal! Schrijf zelf eens een kinderboek.
    Je laat me weer terugkeren naar de tijd dat mijn twee jongens nog kleutertjes waren. De oudste mocht langer opblijven, hij was precies drie jaar ouder. Als de jongste naar bed werd gebracht, wilde de oudste meteen mee. Hij stikte van de slaap en wilde zelfs niet voorgelezen worden. De jongste wel. Helaas heb ik geen kleinkinderen gekregen. Mensen vroegen vaak: “Heeft u geen kleinkinderen?” Dan antwoordde ik steevast: “Mijn man en ik hebben besloten: “Wij nemen geen kleinkinderen.” Daar moesten ze dan nog even over nadenken! Geniet er maar van José.

  3. Heel beeldend geschreven José, kort, krachtig en herkenbaar. Fijn hè om die kleine kinderen tijd op deze manier nog eens mee te mogen maken en dan de tijd te nemen er een stukje over te schrijven, nog beter.

  4. Wat een heerlijke tijd is dat geweest
    Fijne herinneringen.

    Super leuk geschreven, zoals altijd!😄

  5. Wat een rijke voorraad knuffels. Die te koppelen aan voorlees-timing getuigt van helder inzicht c.q. ouderlijk instinct. Geen wonder dat de spruit heerlijk doorsliep.👍

Laat een antwoord achter aan José Knepflé Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *