In het museum


We stonden in de entree en mijn metgezel zocht op zijn mobiel de kaartjes op. Het museum, het mocht weer even. Voor mij de grote zaal waarin ik op grote afstand van elkaar twee keer twee mensen zag. Rechts van mij de museumwinkel waar twee vrouwen aan het rondneuzen waren. Tussen mij en de grote zaal de kassa met twee bezoekers. Ik keek weer naar links waar metgezel nog steeds zijn tickets zocht. Ik schrok toen iemand een licht trekje aan mijn rechtermouw gaf. Misschien had ze al iets gezegd wat ik niet gehoord had met mijn dove rechterkant, maar de aanraking voelde ongepast. ‘Ik kom het maar even zeggen, maar wij mogen eerder dan u naar binnen.’ Ik had geen reactie paraat. ‘We staan in de museumwinkel, maar dan weet u het.’ Ik was nu zo bijdehand om te zeggen dat het inderdaad erg druk was in het museum.

In elke zaal waar we kwamen stonden de twee kordate middelbare vrouwen druk in gesprek met elkaar ons in de weg en ze versperden elke doorgang. Op het eind van ons bezoek ontdekte ik nog een smalle doorgang met aan de rechterkant intrigerende tekeningen. Ik liep de gang in. Daar had je ze weer, die dames. Omdat het keurige dames waren liepen ze op anderhalve meter van elkaar en drukten mij en passant de tekeningen in.

Hoe vol kan een leeg museum zijn.

10 gedachten aan “In het museum”

  1. Welk museum was het? En ja het is heel herkenbaar iemand die toch ineens te dichtbij is in een bijna leeg museum maar heerlijk dat het kon, we wachten nu maar weer af wanneer het weer kan. Een heel “druk” jaar gewenst waarin we weer meer mogelijkheden krijgen om ons buitenshuis te vermaken!

  2. Ook vóór Corona ergerde ik me al aan het lompe gedrag van sommige museumbezoekers José! Je blog is dus heel herkenbaar helaas.

    1. Van het type dat niet zélf naar een kunstwerk kijkt, maar dat aan zijn telefoon overlaat. Maar wel het liefst zo, dat verder niemand meer iets kan zien.

  3. Zit ik me hier toch kwaad te maken over die ene vrouw die zo’n venijnig trekje aan je mouw geeft.
    Ik ken zulke, (meestal) vrouwen. En dan zeggen: “Maar dan weet u het.” Van die bemoeizuchtige mensen. O, jee, je hebt het zo beeldend geschreven dat ik me zo opwind. En die laatste zin, geweldig!

    Enne.. asjeblieft, nog meer van zulke mooie en geestige korte verhalen in 2021.

  4. Lieve José, allereerst wens ik je een gezond 2021 en dat het verder een jaar mag worden vol verrassingen( vooral leuke!) en inspiratie o.a. voor je blogs!
    Deze spreekt ook weer erg tot m’n verbeelding!
    Groetjes Magda.

  5. Jammer dat het zo moet gaan in een bijna leeg museum . Nu de musea weer dicht zijn blijft er niet veel over dan veel wandelen , weven, lezen en kasten opruimen.

  6. Goed invoelbaar stukje José.
    Ook bij wandelen in de natuur houden sommigen keurig afstand t.o.v. hun wandelgenoot, maar jij als tegenligger mag zelf bedenken hoe je hen op gepaste afstand kunt passeren.
    Maar eind is in zicht. Dan hoeven we ons niet meer te ergeren aan het gebrek aan inlevingsvermogen van mensen om ons heen. Ik verheug me nu al op het moment van vaccinatie!!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *