Hoogmoed komt voor de val

Na twee weken Italië sprak ik best wel een woordje Italiaans, vond ik. Buongiorno, una colazione, ciao, het kwam vloeiend uit mijn mond. Mijn grootste prestatie was de volzin: Oggi andiamo in bicicleta. Dat ik voortdurend Spaanse woorden door mijn beetje Italiaans gooide, ach, een kniesoor die daarop let. Ik in ieder geval niet.

De laatste dag van de vakantie besteedden we traditiegetrouw aan souvenirjacht en ik had mijn zinnen gezet op terracottapotten. Je ziet ze overal, behalve als je ze nodig hebt. Gelukkig ontdekten we aan de kant van een weg een bescheiden uitstalling van potten in soorten en maten. Hoewel de deur anders vermeldde, was de winkel duidelijk niet open. Naast ons een onvervalste oude Italiaanse die het er niet bij liet zitten. Ze schreeuwde luid en duidelijk waarom er niemand was. Ergens vanachter klonk een schorre schreeuw terug. Er ontspon zich een discussie waarbij de woorden van onze buurvrouw van het moment kracht werden bijgezet door nadrukkelijk op ons te wijzen. Dat had succes. Binnen sloften voetstappen naar de deur. De doorgerookte stem hoorde bij een doorleefde vrouw met geblondeerd haar en gewaagd rood gestifte lippen. De boodschap dat ik vijf potten wilde in twee maten kwam goed over. Mijn zelfvertrouwen kende geen grenzen meer. Ze sloeg de bedragen aan op de overjarige kassa en vroeg iets wat in lange ratelende zinnen tot ons kwam. Reisgenoot snapte er niets van, ik ook niet, maar liet me niet kennen. Stoer meldde ik hem dat ze de potten ging inpakken. 

Weer buiten bewonderden we onze nieuwe aankopen. Waar bleef ze nou toch met dat pakpapier? Vanuit de winkel klonk gekreun en gesleep van een zwaar voorwerp. En daar kwam ze,  puffend en wel, met een reusachtige zak potaarde achter zich aan. Ik negeerde de blikken van reisgenoot. Stoïcijns bracht ik een luid en duidelijk grazie uit. Soms moet je je verlies nemen. Met een auto, zwaar van potten en aarde, bereikten we na drie dagen Nederland.

Ik ben meteen begonnen aan een cursus Italiaans.

8 gedachten aan “Hoogmoed komt voor de val”

  1. Heerlijk José, zo schenkt een misverstand je toch weer grappige verrassingen. En het is een mooie stimulans voor verdere studie. Wat wil je nog meer? Succes met je plantjes.
    Tonny

  2. Niks hoogmoed José, die vrouw beschouwde jou als een échte Italiaanse. Veel plezier met je lessen.
    Groet, Tineke van Loosbroek

  3. Ik zie het helemaal voor me, alleen had ik toch gedecideerd in mijn eigen Spaans-Italiaans hopelijk het volgende geroepen: oh no, scuzi, habemos terra en Olanda. Non he besogno de terra …….😳😀😫😧🙏

  4. Dik voor mekaar José. Buurman en buurman beide tevreden. Vruchtbare grond dat soort programma’s. Mooi opgeschreven!

Laat een antwoord achter aan Sjaak Leijtens Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *