Ganzen

Het is heet, snikheet. En er komt geen eind aan. Sloom beweeg ik me door het huis. Toch beter binnen dan buiten. Om zeven uur is de zon voldoende afgedaald om me het geschenk van schaduw te geven. Maar de hitte hangt voorlopig nog onbeweeglijk in de straat. Langzaam fiets ik mijn vijf minuten naar de moestuin. Het is stil buiten, doodstil. Geen mens, geen fiets, geen auto, geen vliegtuig, alleen een eenzame bus. Traag dwarrelen uitgemergelde blaadjes naar beneden en landen op hoopjes waar ik ritselend doorheen fiets.

Op de tuin is niemand te zien. Snel zoek ik de schaduw bij het schuurtje op en begin daar aan mijn eindeloze rij gieters. Loom lopen naar de sloot, neer op de krakende knieën, de gieters in het troebele water dompelen en zorgvuldig in evenwicht weer terug.

Geen duif die in een struik neerploft, geen brutale kauw die krassend voor mijn voeten opvliegt, geen halsbandparkiet met zijn ordinaire gekrijs, zelfs de mezen laten zich niet horen. Een roerloze wereld, helemaal alleen voor mij.

Als het gieteren gedaan is, voel ik het eerste avondlijke windje uit de hoge bomen komen. Het brengt iets wat op koelte lijkt.  Ik sta stil en geniet van de vluchtige sensatie van frisheid op natte huid.

De fiets wenkt me en dan hoor ik het. Vlak boven mijn hoofd het luidruchtige gegak van ganzen strak in formatie aan het begin van hun wonderbare reis.

Zelfs aan deze zomer komt een eind.    

10 gedachten aan “Ganzen”

  1. Dag José,

    Knap hoe je de sfeer weer schetst: in woorden, beelden, lengte van de zinnen en de verwachte doorbraak naar de komende weersperiode. Van de natte winderige herfst zul je ongetwijfeld weer een eigen prachtig beeld weten te maken.
    Het wordt tijd voor een boekje met al die pareltjes…

  2. There’s a high flying bird
    Way up in the sky now
    Yes and I wonder If she looks down
    As she flies on by

    Coupletje Jefferson Airplane, met dank aan jou José!

  3. Gust en ik zagen gisteren in Norden Duitsland tijdens onze fietstocht ook verschillende groepen in formatie vliegen op weg naar…
    We hadden een gesprekje over de nadere herfst die we voelen aankomen.

  4. Wat een prachtig verhaal weer. En dat terwijl ik nog aan het zwoegen ben op mijn verhaal voor SWP . Het staat vol net mooie zinnen. Bijvoorbeeld: het geschenk van schaduw. Ik zie je aan de sloo tkant in de weer met de gietsers en voel de hitte.

  5. Tja, die onbeweeglijke hitte komt er wéér aan. Mooie sfeer zette je neer. Ik zag zo’n slome duif voor me. De bijdehante kauw en inderdaad, je hebt gelijk, ondanks het modieuze uiterlijk van de halsbandparkiet is het gewoon een ordinaire schreeuwlelijk!
    De ganzen zag ik van de week wonderlijk genoeg naar het noorden vliegen.
    De vluchtige sensatie van frisheid op de natte huid klinkt zo poëtisch dat ik je niet nat van het zweet voor me zag😉

  6. Prachtig José, ook ik heb een moestuin maar kan het niet zo goed verwoorden zoals jij doet, sloom en loom kom ik daar aan op de fiets idd vaak niemand daar, heb gelukkig een pomp maar😁 nog zwaar om de hengel te bewegen, wat gedoe maar de sla moet water! Bedankt voor je verhaal, groeten Hilda

  7. Helaas schrijf ik dit ook al weer met de gordijnen dicht, in afwachting van de schaduw in de tuin. Maar gelukkig wacht ook mij straks het genot van de moestuin, ver van de hitte van de stad. En de gieters met water uit de sloot…
    Mooi om te lezen weer Jose. Elke keer een verrassinkje in mijn mailbox.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *