Een gekrompen wereld

Tergend langzaam maar onomkeerbaar, glijdt de grijpstok van de muur naar de vloer. Onbereikbaar is het hulpmiddel om mijn sokken van de vloer te krijgen.
Niets kan ik doen, helemaal niets.

De dag begon zo mooi. Winters zonnetje, weinig wind, tijd voor de moestuin.
En ineens lag ik op de grond. Een domme val over de trapper van mijn eigen fiets. Paar dagen ziekenhuis, nieuwe heup erin, en hup naar huis.
Daar lig je dan, niets te kunnen, helemaal niets.

Maar wel tijd om kranten en prachtboeken te lezen, tijd om naar het journaal en actualiteitenrubrieken te kijken! Niets bleek minder waar. Alles ging tien keer zo langzaam en niets leek belangrijker dan hoe de wc te bereiken en hoe me aan te kleden. Nu pas realiseerde ik me hoe vaak ik dingen op de grond liet vallen. Dat ook de onmisbare grijpstok een van die dingen was. Dat al die dingen dan onbereikbaar op de grond lagen. En dat hield me de hele dag bezig.  
Niets in de grote wereld interesseerde me, helemaal niets.

Binnen twee weken was mijn wereld gekrompen tot een paar overzichtelijke vierkante meters.  Klimaat, Poetin, Rutte, stikstof, WK-voetbal, woningnood, zorginfarct, en zelfs Matthijs hield ik op veilige afstand.

Na twee weken was het welletjes.  De weer toegestane douche deed wonderen, de hete kraan spoelde alle bekrompenheid van me af. Gewapend met kruk overwon ik de trap en als herboren stapte ik de huiskamer in.

Journaal, kom maar op met die grote wereld.

Hoewel….

12 gedachten aan “Een gekrompen wereld”

  1. Wat een goeie binnenkomer die tergend langzaam vallende stok!
    En dan het krimpen van je wereld in zo’n situatie, heel mooi duidelijk gemaakt.
    Fijn dat je inmiddels weer aardig aan je herstel werkt❣️

  2. Dag lieve vriendin,

    Mooi, ontroerend stukje. Ik zie je voor me: proberen en nog eens proberen….grrgrgrr: het lukt niet! Zeker en logisch dat je wereld zich dan beperkt!
    Je hebt het heel goed gedaan en bent enorm stoer weer aan het opkrabbelen. Chapeau! We zien elkaar gauw,
    liefs Trudy

  3. Wat was het een grote tegenslag na de val. Heup gebroken, langer dan verwacht revalideren. Maar jij laat je niet tegenhouden. Je hebt je er weer doorheen geslagen. Dat heb je in het verleden al bewezen. Nog even doorzetten en je bent weer helemaal “op de been”. Gelukkig veel tijd gehad om te schrijven en dat doe je verdomd goed!!!

  4. Prachtig verhaal José! Hopelijk klim je er snel weer bovenop. Ik schrok wel even toen ik begon te lezen maar zoals gebruikelijk heb je het lichtvoetig gehouden. Hopelijk weer eens tot ziens,
    Tineke van Loosbroek

  5. Prachtig beschreven!!😀
    Blij dat je weer in de “grote” wereld bent beland.
    Laat je alleen niet kopje onder duwen door al het zorgelijke nieuws buiten de slaapkamer.

  6. Ach José, gelukkig dat het de goede kant op gaat, ongeluk zit idd in een heel klein hoekje! Ik moet ook uitkijken schiet weleens van mijn trapper, gladde zool! Of trapper te glad! December-maand is een na-denk maand, hou er niet van, zal blij zijn als het 2 Jan. is, zoals mijn moeder ook zei vroeger. Wens je veel sterkte , Hilda

Laat een antwoord achter aan Anke Jansen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *