Dromen onder dons

Wat heb je nou weer gekocht?!  Het is een zaterdagmiddag in augustus 1978.  Vriend van toen, man van nu, pakt nauwelijks geïntimideerd door mijn niet al te vriendelijke kreet, het pakket uit dat hij heeft aangeschaft bij de Bijenkorf. Twee donzen slaapzakken, een blauwe en een groene, komen tevoorschijn.  ‘Een aanbieding die ik niet kon laten lopen’  verklaart hij de aankoop. Het koopje kost nog altijd 189 harde guldens. We zitten in de overgang van student naar gearriveerd en ik frons mijn wenkbrauwen over deze exorbitante uitgave.

Mijn geheugen zegt dat het om een aanbieding gaat uit het gele boekje van de Dolle Dwaze Dagen. Maar dat kan niet, want een snelle blik op internet leert dat de DDD’s pas begonnen in 1984 en die waren altijd in het najaar. Misschien staan we op het punt van vertrek voor de trektocht langs Griekse eilanden met slapen op winderige stranden. Misschien was het voor een kampeervakantie in het kille Noorwegen. In ieder geval, in beide vakanties slapen we prima onder het dons. Ik in de blauwe, vriend in de groene. Mijn gefoeter op de dure aankoop verstomt snel.

De jaren vlogen en het tentje is vervangen door een caravannetje met hefdak, wc-tje, en bed. De slaapzak bleef en doet nu dienst als dekbed. Het is eind mei 2022 en de temperatuur is overdag tien graden en ‘s nachts nog wat minder. Tijdens het wandelen in de snijdende wind met gierzwaluwen boven ons hoofd en kluten in het water die maar net overeind kunnen blijven, verheug ik me er al op dat ik ’s avonds onder het koesterende dons mag kruipen.

De knieën wat stram, de rug snel van slag, het geheugen in verval, de deken met iets donsverlies, maar we zijn onafscheidelijk, de blauwe slaapzak en ik, en we gaan door tot het eind.

9 gedachten aan “Dromen onder dons”

  1. Ha José, wat een heerlijk verhaal weer, echt genieten! En wat leveren jouw donzige gedachten dan ook nog eens mooie stukjes aan andermans herinneringen op.
    Heel erg bedankt allemaal.

  2. Ook wij belandden in dezelfde fase van ons leven bij de Bijenkorf en schaften een donzen dekbed aan. Een week later had ik de eerste astma-aanval van mijn leven.
    Weg dekbed.
    Lekker verhaal weer José met ‘en passant’ een zin over hoe je geheugen je voor de gek kan houden. Je denkt iets zeker te weten, zou er geld op inzetten als je een gokker was, en dan…
    En kamperen? Verrukkelijk! Al is het inmiddels in onze Nugget en niet meer in een tentje.

  3. Een goed en leuk verhaal weer!
    Je doet ons in het verleden duiken op zoek naar aangeschafte spullen uit een ver verleden die nog gebruikt worden. Ik ben geen “bewaarder.” Ik vond alleen een bobonsschaaltje die we kregen als trouwcadeau van een Amerikaanse klant, waarvan ik nog weet dat ze Jill heette. En later vond ik nog twee overgebleven kristallen whiskeyglazen uit ons 24 delig glasservies. Ik breek veel en nee, we gooiden ze niet naar elkaar, dan had ik ook een aardige herinnering gehad. Bovendien drink ik geen whiskey.
    Leuk is de vergelijking met het slijten van de donzen slaapzakken en jullie lichamen. Ik hoop dat jullie er nog lang gebruik van mogen maken. Zet ‘m op.

  4. Bij ons is het de picknickmand!
    Je beschrijft weer geweldig een gevoels-dingetje dat ieder stel kent: de aankoop door de één die door de ander wordt verketterd en wat uiteindelijk, tientallen jaren later een zeer succesvol blijvertje blijkt te zijn.
    Ik kan het nooit zo succesvol vertellen als jij, maar bij ons is het de picknickmand. Petra kende mij nog maar net. We zouden in mijn roeibootje-met-4pktje gaan varen en ze kwam trots met een f25-uitverkoop picknickmand aanzetten. Burgertruttiger kon het in mijn ogen niet (je kan toch gewoon een kampeerbordje meenemen) en dat liet ik blijken. Die kwalificatie kwam aan bij Petra, een Amsterdamse kraakster die kroningsdag 1980 volop heeft meegemaakt.
    Net als jullie slaapzakken, is deze picknickmand ons hele gezamenlijke leven een symbool van goede herinneringen en heerlijke uitstapjes. Heel af en toe, als ik Bourgondisch die mand in duik, krijg ik het nog eens venijnig uitgemeten van haar.

  5. Wat een leuk verhaal weer. Wij hebben net alles ingepakt om morgen in onze 42 jaar oude caravan te gaan kamperen in Nederland. Iets meer warme kleren ingepakt want het weer is nou niet echt warm. Zelfs een puzzel van 1000 stukjes ingepakt voor een regendag. Op alles voorbereid. Vorig jaar 1 dag wakker geworden met 5cm water in de voortent. Maar ook dat hoort er soms bij. Gelukkig scheen de zon en was alles weer snel droog. We hebben er weer zin in.

  6. Kamperen? Hardstikke leuk, destijds in kleine tent, grote tent en later de camper in Nieuw Zeeland, Frankrijk en de U.S.A….
    Maar mijn leukste herinnering was in Denemarken, jaren geleden.
    Het regende pijpenstelen, echt heel erg …we gaan dus geen tent opzetten, we zijn tenslotte al 60 plussers. Een KRO (= hotel), ga jij even kijken of er nog plaats is en … Geld spielt kleine Rolle … riep mijn partner. Dat heeft ie geweten, het hotel had het duurste sterren restaurant van Denemarken! We hebben genoten. De volgende dag moesten we onze tent op een soort weilandje opzetten, alle winkels waren al dicht en daar zaten we dan met onze laatste tomaat, stukje oud brood , een biertje. Dus maar vroeg naar bed, maar toen kwam een Deense ‘Ma Flodder’ & Gezin scheldend en schreeuwend haar tent pal naast de onze opzetten…. Een groter verschil met de nacht ervoor was niet denkbaar.

  7. Ik blijf me verbazen over de ‘kampeerder’ met of zonder caravan. Ik weet dat ze bestaan, ik heb ze zelfs in de familie – die kamperen nu op de Lofoten bij 6°. Persoonlijk vind ik het stof voor nachtmerries

Laat een antwoord achter aan Gerard Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *