Denken we nu echt dat het goed gaat met die wolven? Nee toch. Twee dolende wolvenzielen hebben elkaar gevonden en dat gaat een roedel worden. Erger nog, er is nu al een tweede wolvin met kinderwens op de Veluwe. Misschien kwamen ze er te laat achter dat de Oostvaardersplassen een stuk leger zijn geworden. Gelukkig zijn er nog wilde zwijnen te over, dus voorlopig zullen ze mijn kleinzoon wel met rust laten.
Acuut gevaar komt van een bescheidener formaat beestje. Hoewel de boswachter ons bij het begin van een mei-weekend geruststelde door met vertoon van autoriteit te melden dat het nog te vroeg in het jaar was voor die kleiner rakkers, bleek normale kleding bij een wandelingetje toch niet zo’n goed idee. Een slordige vijftig net geboren teken waren vol levenslust op schoeisel en lange rok gesprongen. De schoenen in de vriezer en de rok in een hete was bedwongen voorlopig de dreiging. Wijs geworden nam ik het zekere voor het onzekere en hulde me in kloeke kledij toen ik verder het bos ging verkennen. Die avond onderwierp ik me toch maar aan een – afgedwongen en mijns inziens overbodige – inspectie. Beetje triomfantelijk verwijderde partner een zich ingravende teek. Ik blijf in de veilige stad, want buiten loert het gevaar.
Heel leuk weer José, je schrijft zo leuk! Die verdomde teken inderdaad…
En wat Betty al zei; jij kunt zeker alles hebben!
Overal dreigt er gevaar. Op straat, bij de pinautomaat, aan de deur en in natuur. Is het niet een halve gare met mes, dan zijn het de natuurlijke vijanden, de processierupsen, eikenrupsen en de toenemende teken.
Daar zijn nu de wolven bijgekomen. Hup, terug naar eigen land, waar ze vandaan komen. Duitsland!
En dat pak staat je stoer. Dat is dan weer positief. Jij kan immers alles hebben.
Wat heb je het weer fantastisch verwoord.
Daar hoor je ze van Groen Flinks noot over….
Helaas ook wij vrezen de teek , mooi geschreven José! Lange broek aan in het bos zelfs bij 30o,
toch nog vaak gebeten!