Een Ikje over zingen

Op school mocht ik niet meezingen. Ik bromde en klonk vals. Nadat ik te vaak had gehoord ‘maar iedereen kan toch zingen?!’ besloot ik voor eens en altijd korte metten te maken met dit jeugdtrauma. De zangpedagoog die mij na een kort kennismakingsgesprek liet voorzingen, trok een zuur gezicht en sprak gedecideerd: ‘ Je hebt geen enkele variatie in je stem, er is iets met je stembanden’. Ze was nog niet klaar: ‘Als je nou nog uit een muzikale familie kwam…..’ Ze haalde even diep adem en kwam toen met de uitsmijter: ‘En dan ben je ook nog doof aan een oor’. Het was duidelijk, ik was een hopeloos geval. Na zoveel pedagogisch onvermogen verliet ik opgelucht en verbijsterd het pand.