Daar gaan we weer, dacht ik en zuchtte gelaten. Maar de maatregelen van 26 november vielen nog mee. Sporten, naar de bioscoop of een restaurant, het kon allemaal nog.
Aan deze nieuwe orde was ik nauwelijks gewend of huppakee een echte onvervalste lockdown volgde, nog erger dan zijn voorgangers. En ik zuchtte nog gelatener. De eerste dagen had ik niet door wat er met me aan de hand was. Dat ik nergens zin in had schreef ik toe aan de boosterprik die ik net had gehaald en aan de druilerige dagen. Niets van dat al, het zat hem in de saaiheid en de uitzichtloosheid. Niets was er te doen, helemaal niets. Ja wandelen, maar dan moest het eerst droog worden. Lusteloos hing ik achter mijn computer een beetje boel te googelen. En daar verscheen Krijn, een tot leven gebrachte jonge Neanderthaler. Een lach, montere blik, net een mens.
Ooit ging ik als jong studentje mee op een archeologische excursie in Nederland met romantische overnachting in een jeugdherberg. Overdag in de klei en ‘s avonds een lezing. Een jonge en bevlogen archeoloog hield een gloedvol betoog over Neanderthalers in Nederland. De kennis over deze oermensen stond nog in de kinderschoenen en hij ging dat veranderen. Ik hing aan zijn lippen en las alles over onze uitgestorven verwant tot en met alle delen van de Stam van de Holenbeer. In de jaren erna verloor ik het verre familielid niet helemaal uit het oog, maar het leven was al druk genoeg. Tot ineens het hele leven tot stilstand kwam.
Pas toen ik Krijn zag veerde ik op. Krijn, mijn vleesgeworden jeugdliefde. Hoe ging het met hem? Wisten we nu meer van hem en zijn soortgenoten? Mijn eerste livestreamlezing ging natuurlijk over Krijn en zijn familie en ja, we weten nu veel meer. Ze konden praten, lachen, rouwen, werktuigen maken. En we hadden veel meer seks onderling dan we ooit hebben willen weten. Er is wat afgerommeld vroeger, kijk maar naar ons DNA.
Op stoom gekomen heb ik nu een hele lijst met livestreams over andere jeugdliefdes. Vikingen, Farao’s, Hettieten, hoe ouder, hoe beter. Cultuur moeten we voorlopig nog thuis snuiven.