Duivekater

Als Pasen naderde wist ik dat mijn vader met duivekater thuis zou komen. Jaren niet meer aan deze lekkernij gedacht, tot ik zaterdag de krant opensloeg. De kookrubriek zette deze spijs in het terechte zonnetje en gaf een recept hoe het te maken. Daar hebben we het nog over.

Wij woonden in Amsterdam-West en mijn vader werkte aan de overkant van het IJ, door ons steevast Overkant van Tij genoemd. Het IJ scheidde het ´echte´ Amsterdam van Amsterdam-Noord, waar fabrieken en een paar woonwijken stonden, maar dat verder niet meetelde. Mijn arme vader die ’s ochtends voor dag en dauw met de tram naar het station ging, daar het bootje nam dat Stork voor zijn mensen liet varen, een lange dag personeelsbestanden bijhield, dezelfde weg terug aflegde en doodmoe thuis kwam. Op de fabriek werkten veel mensen uit Noord-Holland en daar aten ze met Pasen duivekater. Altijd was er was er wel een collega die de lekkernij voor hem meenam.

Als mijn vader het met krullen en strepen versierde brood uit zijn tas haalde vulde een kruidige lucht de kamer, zo aanlokkelijk dat ik niet kon wachten om een hap te nemen. De korst was een dun en stevig huidje dat smolt op je tong. Daar begon het genieten van het baksel dat het midden hield tussen brood en cake. Naast het delicate zoet, ook iets onbekends, iets exotisch. Het was kardemom dat ik proefde. Dat wist ik toen nog niet, maar de smaak deed me wel beseffen dat de wereld groter was dan de dagelijkse suffe maaltijden. Op paasochtend stond er roomboter op tafel. Zo zeldzaam bij ons thuis dat ik het niet lustte en mijn duivekater met margarine besmeerde.

Nu heb ik altijd roomboter in huis, maar geen duivekater. Die is hier niet te koop. Gelukkig staat het recept in de krant, dus wat belet mij zelf het heerlijks te bakken? Niets, dacht ik. Tot ik het recept las. Verse gist, kneden, rijzen, kneden, rijzen, en dat ook nog  met verschillende tijden en temperaturen. Dat gaat het niet worden zonder broodbakmachine. Laat ik die nou gewoon in de kast hebben staan. Zo zie je maar weer, vroeger was echt niet alles beter.