Vandaag ga ik voor het eerst sinds een jaar met de trein.
O ja, in de trein een mondkapje op. Maar ja, dan kan ik mijn gehoorapparaten niet in en die heb ik wel nodig straks. Niet vergeten ze in het doosje te stoppen.
Waar is mijn OV-kaart? Diep in mijn portefeuille. Istie nog geldig? Nog een jaar. En de begeleiderskaart? Niet dat ik die vandaag nodig heb, Amsterdam haal ik nog wel zonder brokken te maken, maar ik ben nou toch aan het controleren. Verhip, per vandaag verlopen. Snel een mailtje sturen waar de nieuwe kaart blijft die ik keurig op tijd heb aangevraagd. Nog even een pil slikken en dan ben ik weg.
O jee, dat is de laatste, en ik heb geen herhaalrecent. Snel een mailtje naar de apotheek of zij een oplossing weten. Hee, er komt er net een mailtje binnen: Beter Horen maakt voorlopig geen nieuwe afspraken, want Corona-achterstand. Nou, doormodderen met de oude gehoorapparaten dan maar. Waar is mijn fietssleutel? O ja, ik ga nooit met de fiets naar het station, want ooit maakte ik een doodklap op de steile helling van de stalling. Dan maar met de bus. Zomerdienstregeling, de bus komt pas over een half uur. Dan maar lopen, maar het regent nog steeds. Waar is mijn regenjas?
He, he, eindelijk op het station. Ik mag vrij reizen natuurlijk. Hoe regel je ook alweer een vrij reizen dag? O ja, via de automaat. Eén automaat is open, de andere is afgesloten – vanwege corona, maar waarom snap ik niet – dus netjes achteraan in de rij en op gepaste afstand. O, nog gauw een brief posten. He, brievenbus van plaats veranderd? Zeker door Corona. Eindelijk in de trein. Nou ja, een gemeen hoestje in mijn nek van een jongmens doet mij spoorslags naar een andere bank verhuizen. Maar dan zit ik toch.
Amsterdam, ik ben er klaar voor.
Dat dacht ik, maar toen moest de pont nog komen.