De polis

Vanaf mijn geboorte was ik verzekerd van een nette begrafenis. Want wie had er genoeg geld in voorraad voor het geval dat? Mijn ouders niet in ieder geval. En van de armen begraven worden? Dat zeker niet.
Dus ter gelegenheid van mijn geboorte sloot mijn moeder een verzekering af voor een bedrag dat voldoende was om mij netjes in de grond te stoppen. Trouw legde mijn moeder iedere week een klein bedrag in van het karige gezinsinkomen . Toen ik op mijn achttiende het huis uit ging, droeg mijn moeder de verzekering over aan mij met het nadrukkelijke verzoek de inleg, en daarmee het eindbedrag,  te verhogen. Ik ben voor haar smeekbede gezwicht en heb verhoogd, hoewel ik er het nut niet van inzag. Een paar jaar later ben ik er dan ook mee gestopt. Mijn moeder zei ook nog dat ik de polis goed moest bewaren. Dat deed ik, maar ergens onderweg in mijn leven ben ik het vergeten.

Tot het moment dat ik een mailtje in mijn inbox vond van een mevrouw van Ardanta Uitvaartverzekeringen. Ze schreef mij: ‘U heeft een uitvaartverzekering. Die wordt vaak door ouders bij de geboorte afgesloten. Veel klanten zijn hier niet van op de hoogte.’ Klopt niet helemaal, ik was ooit op de hoogte, maar het is ver weggezakt. Ha, ik had dus nog ergens geld liggen. Nou, een dief van mijn eigen portemonnee wil ik niet zijn, dus ik las nieuwsgierig verder.

Voor mijn nabestaanden wacht een kapitaal van €236. Wauw. Nou wil ik toch wel eens weten wat mijn moeder indertijd precies geregeld heeft. Op zolder in een heel ver en stoffig hoekje vind ik een ordner die zijn beste jaren gehad heeft. Daarin de polis uit mijn geboortejaar en een van iets latere datum. Ze staan niet op naam van Ardanta, maar op die van de Algemeene Friesche Levensverzekering Maatschappij. Een stuk of zes verzekeringsmaatschappijen later is de verzekering bij Ardanta terechtgekomen, die zo vriendelijk was mij op het bestaan van deze grote som geld te wijzen. De eerste polis is inderdaad bij mijn geboorte afgesloten. Voor 14 cent per week zou er voor mijn definitieve afscheid ƒ325 beschikbaar komen, later met een hogere premie opgehoogd tot ƒ600. Guldens werden euro’s, een riante hoeveelheid guldens werd een karig hoopje euro’s.

Gelukkig is de koffie met cake geregeld. Als er niet meer dan 33 mensen komen tenminste.