Woningmarkt op slot

Woonruimte is schaars vandaag de dag, voor een beetje koophuis leg je een gigantisch bedrag neer en voor een sociale huurwoning sta je jaren op de wachtlijst. Er wordt al gesproken van de nieuwe woningnood. De Grote Woningnood, een rechtstreeks gevolg van de Tweede Wereldoorlog, heb ik aan den lijve meegemaakt. De oplossing toen – weliswaar pas na een jaar of vijftien – was veel en betaalbaar te bouwen.

Mijn ouders trouwden begin 1950 en betrokken een ‘halve woning’, de helft van het doormidden gehakte pand van mijn opa. Aan het eind van dat jaar deed ik mijn intrede, een jaar later de eerste zoon en vijf jaar daarna de tweede. In de ons toegemeten ruimte was een keuken waar mijn moeder op petroleumstellen kookte en tegelijk de luierwas deed. Vanuit de keuken kwam je in een kamertje met stapelbed voor mij en mijn broer, een kinderledikant voor de jongste en twee kledingkasten. Door dat kamertje heen kwam je in de huiskamer, met behulp van een opklapbed tevens slaapkamer van mijn ouders. De wc was bij mijn opa en douchen deden we in het badhuis. Pas in 1962 verlieten we de Spaarndammerbuurt en vertrokken we naar Osdorp, een nieuwe in de polder opgetrokken Amsterdamse wijk.

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is image.png

Zo krap en zonder voorzieningen als mensen toen woonden, komt niet meer voor. Het gigantische tekort aan woningen werd dan ook veel meer als een gezamenlijk probleem gevoeld en dat paste in de traditie van ‘volkshuisvesting’. Door de Woningwet van 1901, geboren uit de negentiende eeuwse erbarmelijke woonomstandigheden, kregen woningbouwverenigingen een kans om met steun van boven betaalbare huizen te bouwen. In de volgende decennia heeft dat juweeltjes van wijken opgeleverd. Nederland mag trots zijn op die traditie. In mijn oude Spaarndammerbuurt worden tegenwoordig busladingen mensen aangevoerd die Het Schip, oogstrelende huizenblokken in de Amsterdamse Stijl uit die tijd, willen bekijken.

Tijden zijn veranderd. Het geloof in de wonderen van de marktwerking heeft ook de woningbouwcorporaties getroffen met als gevolg minder slagkracht om fatsoenlijk te bouwen voor mensen met een bescheiden beurs. Op de schaarse beschikbare grond is het bouwen van koophuizen lonender dan sociale huurwoningen. De doorstroming op de woningmarkt is totaal stil gevallen. Ik zie er van komen dat inwoning weer razend populair gaat worden, sterker nog dat kinderen nooit meer het huis uit gaan. Dan is de zorg voor later ook meteen geregeld.

9 gedachten aan “Woningmarkt op slot”

  1. Ja…de woningnood…4 hoog achter op de Overtoom en wat waren we er blij mee dat w daar mochten starten dat ik erbij mocht wonen van de hospita…vervolgens een woning kraken, weliswaar met medeweten van de eigenaar , maar toch…..dan een driekamerflatje wat ook te klein werd en wachttijd op groter 10 jaar was…dus naar Het Beloofde Land…Lelystad uitwijken….waar ik nog steeds woon…het huis is heerlijk maar de stad ligt al lang aan ‘t infuus…ipv dat het stadshart klopt….teruggaan naar Amsterdam is totaal geen optie….Ik blijf lekker zitten waar ik zit met wellicht als optie een stoellift…ooit…Vroeger , toen ik in die mallemolen belandde, dacht ik dat ik wel voor mezelf kon zorgen…ook jong en onervaren…nu vind ik dat ik voor mezelf moet kunnen zorgen….Voor jezelf willen, mogen en kunnen zorgen…de reden voor een eigen huis, een plek onder de zon….misschien kan scholing daar ook wel iets mee…ander vakkenpakket inclusief Zelfzorg…Idee??

  2. Ja, mooie herinneringen , voor pa en ma een opklapmeubel in de achterkamer en voor mijn broer en ik samen op de zolderkamer, waar de buren ook een kamer hadden. Want ook Rotterdam had hevige woningnood.
    Nu in Zoetermeer hebben wij ook een “generatiewoning”. Wij beneden en dochter met zoon en man boven. Heeft ook zo zijn charme, meerdere keren per week een (O)vervolle eettafel.

  3. Ach ja, José, die tijd had ook iets knus.
    Wij woonden in een rijtjeshuis met voorkamertje en eetkamer.
    Drie slaapkamers.
    Geen cv, geen koelkast, wasmachine enz.
    Mijn oudste zus en haar man woonden bij ons in een van de slaapkamers met ook
    zo’n opklapbed met gordijntje ervoor. Op de overloop was een “soort”keukentje voor hen geplaatst.
    Met drie meisjes in één slaapkamertje. Mijn twee broers in de andere. Mijn ouders hadden zich opgeofferd en sliepen in de voorkamer,ook in een opklapbed. Ik herinner me de gezelligheid aan tafel zonder TV nog.
    Er werden veel spelletjes gespeeld.
    Je hebt het weer goed beschreven, beeldend ook. Daardoor komen de herinneringen uit die tijd naar boven. Er worden inderdaad te weinig sociale huurwoningen gebouwd. Ook in Oegstgeest is er een tekort. Gr. Betty

    1. Niets zo heerlijk als goede jeugdherinneringen.
      Niet om er in te blijven hangen, maar meer uit verwondering dat alles zo veranderd is. En bijna alles ten goede.

  4. Ja mooi thema. Woon ook in Amsterdam in wat wij een generatiewoning zijn gaan noemen. Gewoon wij samen met de twee volwassen kinderen, inmiddels met aanhang, in een huis. Welliswaar ieder eigen keuken en douche. Dat wel. Maar het is ook best gezellig bij tijd en wijlen.

  5. Mooie jeugdherinneringen José!! Omzien zonder wrok is een kunst. Vorige week was ik in het Van Eesteren Museum in Slotermeer/Geuzenveld. Mijn oudste zoon woont daar en kan daar ook niet weg. Modelwoning bezocht en rondleiding door de wijk: het nieuwe wonen van de vorige eeuw. Een aanrader! Kijk je met een andere blik naar de nieuwe wijken van onze grote steden.

    Dank weer voor!

  6. Je eindigt met een zeer pragmatische conclusie José 😄. Ik vind het ook triest dat 20-plussers geen kant op kunnen. Ik hoor het van vrienden en vriendinnen dat hun allang volwassen kinderen nog steeds thuis wonen omdat er geen betaalbare zelfstandige woonruimten zijn. We moeten meer doorstromen maar aan de andere kant moeten ouderen zo lang mogelijk in hun huis blijven wonen, verzorgt door mantelzorgers, wijkverpleging, Alphahulpen, weet ik veel. Dan blijft die doorstroming toch wringen in mijn optiek.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *