Woelige baren

Op die ene keer na, dat ik op de moestuin mijn tijd vergeten was, heb ik alle persconferenties van Rutte en de Jonge gezien. Tijdens de eerste golf hoorde ik alleen hun boodschap. Hoe groot de dreiging ook was, niemand in onze buurt kreeg Covid19. Ja, wat vage kennissen in Amsterdam, maar Amsterdam is ver weg en daar bleef het bij. Overdag zwierf ik door doodstille straten waar een enkele eenzame man zijn hond uitliet. Nu, in de tweede golf is het anders.

In september steeg het aantal besmettingen weer. Zo fors, dat Ernst Kuipers hard ingrijpen bepleitte; hij zag de bui in de zorg al hangen. Eind van die maand kondigde Rutte wat boterzachte maatregelen aan, maar ons beter gedragen was het belangrijkste wapen in de strijd tegen het virus. Hoewel ik me al sinds maart keurig gedroeg – ik ben vergeten hoe een bioscoop er vanbinnen uitziet – bleek dat voor anderen moeilijker. Een vrijblijvend verzoek werkte niet en per persconferentie werden de maatregelen strenger.  

Hugo had zijn bravoure verloren en sprak meer gewone mensentaal en was  minder lang van stof. Het stokje bloemrijke taal gaf hij door aan Mark, die zijn gereedschapskist uit de kast haalde en daaruit een grote hamer tevoorschijn toverde om het virus keihard te pletten.

Omdat we op een kruispunt staan, wordt de vinger aan de pols gehouden. Het is pompen of verzuipen, er moet een voet tussen de deur, een tandje erbij en al die tanden op elkaar, dan kan de bocht genomen worden en gloort er licht aan het eind van de tunnel. Over elkaar heen buitelende beeldspraak met ergens tussendoor wat inhoud.

Bleef ik bij de eerste golf droog, de tweede komt over mij heen. Te veel mensen die ik goed ken en altijd afstand hielden, hebben Covid-19. Corona is overal om me heen en dat leverde me twee quarantaines achter elkaar op. Ik leef nu in een echte onveilige wereld.

Hoewel de zorg spartelt maar net niet verdrinkt en de koorts lijkt te zakken, blijft het kantje boord en de zee woelig. Waar Rutte geen actieve herinnering aan heeft, is dat hij zelf afstevende op een ijsberg door niet tijdig op de rem te gaan staan. De nijptang uit de gereedschapskist was dan voldoende zijn geweest om de angel eruit te trekken.

Gelukkig is daar Ernst Kuipers die als rots in de branding in klare taal cijfers en feiten presenteert. De maatregelen lees ik wel in de krant.

5 gedachten aan “Woelige baren”

  1. Ja het virus gaat overal rond en we zijn nog voorzichtiger dan we al waren. Kinderen en kleinkinderen met COVID-19. Buurtgenoten enz. Maar ik begrijp niet dat mensen zich niet willen laten inenten. Wij zullen blij zijn als we ingeënt worden, omdat we dan meer vrijheid tegemoet gaan. Dit virus is nog lang niet weg.

  2. Heel erg mooi geschreven. Houd je sterk als ( waarschijnlijk) in februari de derde golf hoog opspat. Fijne decembermaand in je ‘onveilige’ wereld. En als het weer kan…… dan gaan we weer oke? 😁🥰

Laat een antwoord achter aan Marian Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *