Wat hebben Annechien, Eva, Simone en Janine met elkaar gemeen, meer dan dat ze vrouw zijn en vaak op televisie te zien?
Als ik vroeger nieuwe schoenen had gekregen, zagen die er in no time niet meer uit. Mijn moeder zei daarom dat ik sleets was. Dat predicaat van mijn moeder heeft zo’n diepe indruk op me gemaakt – want ze had nog gelijk ook – dat ik met schoenen altijd op veilig speel. Niet te kwetsbaar en gedekt van kleur.
Toch zijn mijn schoenen wel van hakken voorzien. Geen naaldhakken natuurlijk, maar stevige hakken onder bij voorkeur degelijke donkere leren laarsjes. Bijna alle andere vrouwen dragen een soort van …ja wat zijn het eigenlijk ….sportschoenen, sneakers? Ze zijn bij voorkeur wit, stralend smetteloos wit. Sportschoenen zijn het zeker niet, want wie sport er nou met schoenen die wit moeten blijven? Nee, ze zijn bedoeld voor net.
Ik ben dus niet van de sneakers, laat staan witte. Als ik op die steeds uitbundiger vormgegeven sneakers zou lopen, ben ik mezelf niet meer maar smelt ik samen met die dingen aan mijn voeten. Ik weet zeker dat er dan alleen nog maar richting mijn voeten wordt gekeken En dan: hoe hou ik in godsnaam het wit schoon?!
Natuurlijk is het een prachtige ontwikkeling dat vrouwen zich niet meer wankelend en met vervormde voeten door het leven hoeven te begeven. Maar hoe gaat het in de praktijk? Ergens las ik dat een bekende vrouwelijke tv-persoonlijkheid 30 paar naaldhakken van een bepaald merk in de kast heeft staan. Mijn fascinatie voor naaldhakken op tv was meteen gewekt. Iedere vrouw op het scherm krijgt nu mijn volle aandacht, in ieder geval het onderste deel van ze. En ja hoor, allemaal – Annechien, Eva, Simone en tot mijn verbazing ook Janine – allemaal, dragen ze hakken. Wat beweegt deze rolmodellen tot het dragen van dit weinig comfortabele schoeisel? Is dat hun idee van moderne vrouwelijkheid of is het een soort bedrijfskleding als eis gesteld door het gezamenlijke omroepenfront? Dat is dan toch hetzelfde als wat Rituals wordt aangewreven?
Mijn laatste hoop is nu gevestigd op Sophie Hillebrand.
Is het niet treurig dat we worden gedwongen naar de kleding en de naaldhakken te kijken terwijl het nieuws in gruwelen over ons heen gestort wordt? Maar dat terzijde😉
Wat een leuke herinnering. En weer goed geschreven.
En het woord “sleets.”
Ik zie ook dat het bij de lezers ook herinneringen ophaalt.
Je weet dat ik altijd hakken draag, tenslotte meet ik maar 156, nee, ik ben een paar centimeters gekrompen, ook dat nog! Ik draag alleen nog mijn naaldhakken als ik een dinertje of verjaardag heb. Ik heb ze tot voor kort nog vaak gedragen.
Toevallig een paar weken geleden zwarte wandelschoenen gekocht, het was noodzakelijk. Het wordt ook steeds moeilijker om mijn maat te verkrijgen, 36.
De vrouwen op TV dragen ze meestal als ze aan een gesprek deelnemen. Aan tafel dus.
Fijn verhaal weer, met plezier gelezen. Gr., Betty
Lieve José,
Ik zit gewoon thuis en niet in de Arena. Is ook niet goed afgelopen voor Jacques….
Ik verslijt heel veel schoenen, net zoiets als jij vroeger. Mijn moeder werd er gek van als ik weer nieuwe schoenen moest kopen.
Ik heb nog wel naaldhakken in de kast maar doe ze nooit meer aan. En dan is er iets geks: ik kan ze niet weggooien. Voor mij blijft er een romantisch sfeertje met veel herinneringen omheen hangen.
Liefs,
Dien
Ja ik heb me ook verbaasd over de heel hoge hakken van de dames op TV. Ik snap niet hoe ze er op kunnen blijven staan en lopen. Ik kan niet meer op schoenen met hakken lopen want dan krijg ik rug pijn. Dus heb ik sneakers o.a. Maar niet wit. Hele mooie met een print van een schilderij erop en een paar rode. Onder een jurk die ik heel soms draag donkerblauwe platte schoenen met blauwe nylons. Voel me heerlijk op platte schoenen!
hahahaha – het was mij ook opgevallen! en wist jij dat de NOS al jaren een vaste kledingzaak (uit het Hoge Noorden) heeft? Al die TV dames in mannelijk uitziende pakken, waarbij de slanken er natuurlijk geweldig uitzien en de normalere /wat forsere vrouw juist helemaal niet tot haar recht komt. Maar allemaal met naaldhakken. Ik vind het ouderwetserig, maar zal ook niet gauw heel witte ‘sportschoenen’aan doen…behalve midden in de zomer! Dan worden ze niet zo vies (alleen heb ik ze naar de tuin aangedaan en nu is de stof zwartig, hehe.
liefs
Hoi José,
Op het moment dat ik dit lees, zit ik op een supergoede plek om jouw waarnemingen te testen aan de werkelijkheid: vak 401 van de ArenA, waar mijn cluppie-in-vormcrisis het gaat opnemen tegen de Italiaanse koploper-in-supervorm.
Er zitten, drie kwartier voor aanvang, een stuk of 20 dames in dit mannenbolwerk. Wat valt op? Ik spot één dame met witte sportschoentjrs, de andere dames hebben zwarte of bruine degelijke schoenen aan. Toch is het vergeven van de witte sporschoentjes. Allemaal masculien, vrijwel allemaal smetteloos. Zijn wij dan toch ijdeler?
Groetjes Jacques