Millennials op de moestuin

Als ik op mijn fiets stap ben ik binnen twee minuten in een andere wereld. De wereld van de moestuin. Veel is hetzelfde als in onze gewone wereld; er is een bestuur, er is democratie en er zijn wetten en regels. Er zijn mensen die veel doen, er zijn mensen die weinig doen, er zijn mensen die altijd tevreden zijn en mensen die nooit tevreden zijn. Tot zover niets nieuws.

Wat het tot een andere wereld maakt, is dat er geen stress is. Hoogstens een beetje druk omdat het in de herfst te nat is om te oogsten, in het voorjaar lang te koud om de uitjes uit te planten, in de zomer altijd te droog en er altijd teveel slakken zijn. Nooit is de tuin af. Maar geen bazen en loonslaven. De meeste moestuinders hebben een eenmanszaak of een familiebedrijf, sommigen een maatschap, bv’s komen niet voor. Met mijn tuinpartner samen vorm ik tot volle tevredenheid een maatschap. Gezusterlijk verdelen we de lusten en lasten.
En altijd verrichten we werkzaamheden te midden van uitbundig vogelleven. In zomer en winter komen roodborstjes buurten, meesjes vliegen af en aan, en ook het winterkoninkje laat zich zien. Helaas hebben ook de brutale kauwtjes en de schelle halsbandparkieten het naar hun zin. Een kniesoor die daar op let. Rond het ondergaan van de zon als de meeste mensen al naar de andere wereld zijn vertrokken, hangt er een wonderlijk licht op de tuin en hoor je zachtjes het sonore gezoem van de grote stad. Paradijselijk.

Vroeger bestond de bevolking van een moestuin uit mannen, die na een dag hard werken in hun vrije uren door nijver te schoffelen het gezinsdieet wat opvijzelden. Toen kwamen wij, vrouwen op zekere leeftijd, die zonder ervaring maar met veel enthousiasme zich op het tuinieren stortten. Wij brachten bloemen en milieuvriendelijk tuinieren in. Het was even wennen voor de oude garde, maar na een tijdje kwam dat helemaal goed. Nu komt er weer een nieuwe generatie tuinders aan. Bij geruchte vernamen wij dat Amsterdamse millenniums daar de tuinen aan het overnemen zijn. Uitgeteld door de wekelijkse ratrace ontstressen zij zich in het weekend al barbecueënd luidruchtig en langdurig. Daar heeft onze tuin geen last van, al is het maar omdat elektriciteit, waterleiding en toiletten ontbreken. Zoals ik al zei, een paradijs.