Kinderen verboden

Kinderen maken lawaai, gooien sneeuwballen, rijden met drie fietsen naast elkaar, zijn brutaal en nog veel meer. Onze zeventiende-eeuwse volksdichter – en moralist niet te vergeten – Jacob Cats wist het al: Kinderen zijn hinderen. Kunnen we die lastige koters niet uit het straatbeeld verbannen? Lekker als kwieke senioren bij elkaar? Gelukkig zijn we hier en daar al een eind op de goede weg.

De woningen in het nieuwe appartementencomplex bij mij in de buurt zijn behoorlijk aan de prijs. In dit complex hebben niet onbemiddelde en mondige ouderen hun intrek genomen. Met zo’n luxe appartement heb je wat en wil je ook wat; geen enkele vorm van overlast bijvoorbeeld. Het complex kon gebouwd worden omdat er plek vrij kwam vanwege de afbraak van een paar schoolgebouwen. Jammer toch dat niet alle scholen verdwenen. Vooral die vmbo-school is bewoners een doorn in het oog. Toch een ander soort kinderen. Ze roken – misschien wel wiet -, ze hangen rond, ze laten blikjes slingeren, ze schreeuwen.

Dus, zo gaat het gerucht, onderneemt de bewonersvereniging van het appartementencomplex moedig actie om voor elkaar te krijgen dat de leerlingen niet bij het complex mogen rondhangen. Nou is op zich het gemopper over de jeugd van tegenwoordig van alle tijden en niets nieuws. We kunnen het ons nu blijkbaar veroorloven in enclaves van geverfde grijze hoofden te gaan wonen om die puistende pubers buiten de deur houden.

’s Ochtends hoor ik vanuit mijn bed (sorry, werkende mensheid) kinderen naar school gaan. Vrolijke lach, opgetogen stemmetjes. ’s Middags komen ze uitgelaten terug. Ik woon nog in een straat met oud en jong door elkaar. Voor mijn humeur werkt dat uitstekend. Op zaterdagavond als de lange lummels buiten nog urenlang staan te kletsen, erger ik me ook wel eens groen en geel. En ja, soms loopt het uit de hand als er een feestje wordt gebrouwen wanneer pa en ma de hort op zijn. Maar na een paar jaar zijn die belhamels keurige burgers geworden en is het wachten op de volgende generatie herrieschoppers. Als ik af en toe eens verzucht of het niet wat minder kan, denk ik aan de woorden van mijn wijze moeder. Wat zei zij ook al weer? ‘Kinderen zijn hinderen, zei Vader Cats, maar hij vergat dat hij er zelf ook een geweest was.’

11 gedachten aan “Kinderen verboden”

  1. Ha José, weer een treffend stukje over een eigentijds ‘geval’. Laten we hopen dat we vrolijk en ruimndenkend oud(er) worden…

  2. Aart Bontekoning is gepromoveerd op zijn generatietheorie die stelt dat alle generaties cultuuvernieuwers zijn die hun ei kwijt moeten. Iedereen de ruimte en hartelijke groeten

  3. Met de laatste reactie (anoniem) ben ik het geheel eens, José!
    Evenals met de prachtige reactie ‘Juist de mix van alle leeftijden geeft het leven glans’.

  4. Wij worden allemaal afhankelijk van de kinderen van nu! Laat ze maar lekker jong zijn en puberen. Als je er niettegenstaande kan moet je op een hutje op de hei gaan wonen. Mijn ervaring is dat ze voor rede vatbaar zijn áls het met de juiste toon gezegd wordt. Hulde José!

  5. Ik zou het niet accepteren als deze mensen hun zin kregen en er werkelijk zo een bord zou hangen… je schaamt je ook nog dood tegenover nieuwkomers in dit tolerante land.
    Ik voel mij fijn in de gevarieerde buurt waar ik woon, oud en jong ontmoet elkaar en hindert elkaar ook wel eens. Ik heb daarvoor een mooie oplossing: soms klinkt er veel in mijn buurt, toevallig is het dan ook altijd mooi weer en kan ik best even iets gaan doen in mijn volkstuin… als daar soms eens een radio te hard speelt of de rook van een vuur mijn kant opwaait, ga ik lekker thuis koffiedrinken…

  6. Ha José, mooi beschreven. Het is blijkbaar lastig om ons nog in de hoofden van anderen te verplaatsen. Het zou toch jammer zijn als die kinderen er niet meer zouden zijn. Ik hoop toch echt, als het ooit nodig mocht zijn( wat ik natuurlijk ook liever niet heb), een jongere aan mijn bed te treffen die zich wel wil verplaatsen in mijn situatie. Hoe lastig is dat om dat te leren als het niet door ouderen voorgeleefd wordt. Juist de mix van alle leeftijden geeft het leven glans.

  7. Ik heb liever kinderen in mijn buurt dan ouderen die ruzie maken. Deuren dicht smijten, op hakken boven mijn hoofd op een laminaatvloer heen en weer lopen. Midden in de nacht hard schreeuwend afscheid nemen op de galerij waar de slaapkamers op uit komen. En luid toeterend wegrijden van de parkeerplaats. Empathie is vaak ver te zoeken. Of ben ik nou te gevoelig voor geluiden?

Laat een antwoord achter aan Sjaak Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *