Is geel mijn nieuwe rood?

Gisteren was ik weer eens in Amsterdam, waar ik ben opgegroeid en naar school ging. Met twee eveneens grijzende vriendinnen spraken we over het leven en onze oude school. Over de legendarische lerares Latijn met haar eeuwige oversized  bontjas, over de hebbelijkheden van lang vergeten klasgenoten;   het was een mooie middag.

Onze school was het Avondcollege Contardo Ferrini waar leerlingen die van de gewone route naar een diploma waren afgesneden een tweede kans kregen. Wij als meisjes waren voorbestemd voor de MULO of waren schoolverlater vanwege een onverwachte zwangerschap (1968!). Iets in ons had zich daar niet bij neergelegd en zo troffen wij elkaar op Contardo Ferrini. Gelukkig was het onderwijs zeer betaalbaar. Na vier jaar ploeteren en plezier stoomden we op naar de universiteit, met een beurs natuurlijk. Daarna beklommen we, voorzien van de nodige bagage, de maatschappelijke ladder.

Jaren later werkte ik op een toen nog gerenommeerd instituut en ontmoette daar  de eerste vrouwen van allochtone herkomst. Door ons prettig uitnodigend onderwijs konden ook zij verder komen.  Een nieuwe groep stijgers. Toen kwam  ‘Rutte’ die het leenstelsel invoerde.  Een kind begrijpt dat de telgen van welgestelden minder last van dit systeem ondervinden dan die uit andere milieus.  Ook al zou het regime van aflossen menselijke trekjes bevatten, dan nog staan deze jongeren in de min als zij de woningmarkt op gaan. Als klap op de vuurpijl wil Rutte nu de rente verhogen.

De overheid heeft er een handje van om maatregelen te nemen die ergens of nergens op lijken om dan achteraf de rekening te presenteren. Ik roep even in herinnering: zonnepanelen waardoor de WOZ waarde van je huis stijgt en zuinige auto’s waarvan de belastingaftrek verdwijnt. Het is allemaal vreselijk, maar dat van het onbetaalbare studeren doet me echt pijn. Voor al die jongeren die ik gun wat ik heb kunnen doen.
Alles beter dan Rutte. Desnoods ga ik weer sociaaldemocratisch stemmen, hoewel ze daar weten wat verkwanselen is.

Voor alle zekerheid even in de auto gekeken of het gele hesje er ligt. Tuurlijk. Verplicht in Frankrijk.

6 gedachten aan “Is geel mijn nieuwe rood?”

  1. Zelf heb ik nog geen hesje gekocht, te weinig kleurkeus. ‘Op een beweeglijk standpunt sta je het sterkst’ is m.i. een passende toevoeging. Komt van Jules Deelder. De Groene Gorilla van 6 december had laatst diverse hesjes in de aanbieding, waaronder ‘Fundamentalist black’. Strookte niet met Jules z’n levenswandel. Het blijft zoeken. Dank, José.

  2. Eerder de straat op in een geel hesje dan je stem verkwanselen aan die salonsocialisten! Wat zou je denken van gas en licht, nieuws van vandaag! BTW op gezond voedsel verhogen. Hoelang pikken we het nog? Het wordt écht tijd voor een revolutie.

  3. Mooi Jose!! Wat goed dat je nog van die ‘oude’ vriendinnen hebt met wie je kan terugkijken.
    Die sociaal-democratische stem raad ik je toch maar af….. denk even aan de vermarkting van de zorg en opheffing van de sociale werkvoorziening….?? Een goed alternatief heb ik nu ook even niet voorhanden voor ons met z’n 17 miljoen inmiddels.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *