Is de tuin al vogelklaar, mevrâu?

Omdat de Nederlandse stadsvogel in de verdrukking komt door teveel betegelde tuinen zonder iets eetbaars gaat Vogelbescherming dit tij keren in samenwerking met het grootkapitaal. Aan mij zal het niet liggen. Dertig jaar geleden keek ik niet naar vogels om en moet je me nu eens zien. Het begon met een mezennestje in de seringenboom achter in mijn bescheiden stadstuin. Na een week doordringend gepiep vanuit hun veilige holletje, vlogen ze in een keer uit en kwamen niet meer terug. Ik was verkocht. Onze tuin hangt vandaag de dag vol met allerlei vogellekkers in de hoop een puttertje of staartmees te lokken.

Als ik tegenwoordig door nieuwbouwwijken fiets, waan ik mij honderd jaar terug. Een en al tegels  en dat geeft een gevoel van armoe:  van die kleine arbeidershuisjes met een stenen plaatsje en een hoge schutting.  Maar in stadse nieuwbouw woont juist de jonge middenklasse en die hebben echt wel geld. Het schijnt zo te zijn dat mensen eigenlijk geen tegels willen, maar dat zij niet goed weten hoe het dan wel moet. Daarom kan nu iedereen in de centra van Intratuin gratis ideeën en advies krijgen van de mensen van Vogelbescherming en tegen betaling – Intratuin is ook niet gek – de nodige spullen kopen om de tuin vogelvriendelijk te maken.

Vogelen is fascinerend en verslavend. Mijn gebied heeft zich uitgebreid van stad naar wad. Op Terschelling liepen we door een doodstille polder richting waddendijk. Op de dijk sloeg ons een overweldigende hoeveelheid herrie tegemoet. Gakkende, piepende, gruttelende, kwakende vogels die in grote zwermen om de paar minuten kwamen aanvliegen – het leek wel een aanvliegroute  van Schiphol – en vervolgens neerstreken om uit te rusten en een hapje te eten.  Ook daar bedreigingen te over, maar door de macht van het getal valt het niet zo op, voorlopig.

Ik heb nog twee vogeldromen te gaan. De eerste is het zien van een roerdomp, een oerlelijke  reigerachtige vogel die erg zijn best doet om kwa geluid een koe na te doen en die bijna niet van riet te onderscheiden is. Te lelijk om in gevaar te zijn, het is meer de kick het beest in het vizier te krijgen. De tweede is het waarnemen van de fraaie  papegaaiduiker. Om deze gevederde schoonheid te zien moet je naar het hoge noorden en gauw ook want de aantallen lopen snel terug.  Dus naar Noorwegen  deze zomer.

12 gedachten aan “Is de tuin al vogelklaar, mevrâu?”

  1. Een klein stukje aarde hebben en het dan dichttegelen….zo jammer. Want groen hebben we nodig, aarde en vlinders en wormen, slakken (helaas), een kikker zelfs. En vigeks dus. Een stukje aarde, een stukje natuur, wisseling van de seizoenen: sinds ik een tuin heb, beleef ik dat veel intensiever. En nu blijkt ook hoe belangrijk het is voor de wateroverlast. Dus ik zeg: onttegelen.

  2. In de Utrechtse Heuvelrug waar ik woon, is een actie die door de gemeente ondersteund wordt en de mooie naam: Steenbreek heeft. Oftewel: steen (terug) vervangen door groen. Met o.a. als argument dat groen het water beter vasthoudt in de zandgronden waar wij op wonen.

  3. Iets voor volgend jaar, José?
    Jan-van-genten en papegaaiduikers in Bretagne
    Beste periode: voorjaar
    De kust van Bretagne is beroemd vanwege de mooie stranden en spectaculaire rotskusten. Aan de noordkant van Bretagne, op zo’n 1000 km van Utrecht, vindt u één van Frankrijks beste vogelgebieden, namelijk de eilandengroep ‘Les Sept Iles’ (de zeven eilanden). Vanaf het strand Trestraou bij Perros-Guirec kunt u diverse bootexcursies maken naar deze voor het publiek niet toegankelijke eilanden. U vindt er broedkolonies van 12 zeevogels waaronder Jan-van-gent (30.000 vogels), papegaaiduiker en kuifaalscholver.
    En uit eigen ervaring: het is een erg mooie boottocht.

  4. Ik blijf genieten dat vogels zomaar tot ons komen in onze bostuin op Rabbit Hill in Epe.
    Geniet van een blauwe ijsvogel onlangs op Scri Lanka … maar dat was eenmalig.

  5. Hoi José
    Je verhaal roept mooie beelden van voorgaande lentes op.
    Ik herinner me dergelijke ervaringen gewoon bij het Vogelmeer in de Kennemerduinen, maar ook langer geleden op Tessel en Vlieland. De Waddeneilanden zijn toch wel heel bijzonder en lokken na je mooie verhaal. Maar eerst naar Iran.

    1. Voel me prompt schuldig over onze betegelde tuin. Aan vogels hier overigens geen gebrek: roodborstjes, ouderwetse mussen, vinken, Vlaamse gaaien en roeken. Maar nog geen papegaaiduiker gespot 😉

      D.

  6. Wie weet welk vogeltje dit is: uren achterelkaar:PIEP PIEP!!!
    Wij hebben best een vogelvriendelijke tuin, weinig stenen, veel gras , bomen en struiken, maar toch alleen maar PIEP PIEP
    ENNE het zijn geen muizen !

  7. Ik moet onmiddelijk denken aan de vogels in: De wilde stad. Als ik naar buiten kijk zie je met een bepaalde regelmaat prachtige vervormende wolken van spreeuwen.

Laat een antwoord achter aan jose Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *