Help, de dokter verzuipt!

Een uurtje voor we er zijn, gokte ik. Voetje voor voetje schuifelde de rij langzaam voort. Het eerste half uur nog in een mager winterzonnetje, het laatste half uur in de schaduw met een snijdende wind. Niemand klaagde, niemand drong voor. We hadden het er voor over, want iedereen wilde afscheid nemen van de man bij wie we altijd terecht konden als dat nodig was. De huisarts.

Veertig jaar is hij huisarts geweest en al die jaren was hij ook onze huisarts. In zo’n periode gebeurt er onvermijdelijk wel wat. Als je kwam met een niet al te ernstige kwaal nam hij de tijd om bij het consult eens uitgebreid op de situatie in te gaan. Zijpaden naar medische merkwaardigheden schuwde hij daarbij niet. Uiteindelijk vertrok je dan met een recept voor een eenvoudig smeerseltje of pilletje.  Maar als er echt wat aan de hand was, zag je een andere man. Hij belde naar het ziekenhuis voor een afspraak dezelfde dag nog en belde je na werktijd om te vragen hoe het afgelopen was. Die ene keer dat hij midden in de winter ’s avonds bij ons voor de deur stond om te vragen hoe het met me ging na die zware operatie, zal ik nooit vergeten.

Nog twee stellen voor ons en dan konden wij de hand schudden van de man, die duidelijk genoot van alle aandacht. Lachend begroette hij het eerste paar en na een kort woordje stond hij klaar voor het laatste stel voor ons. Tegen dat echtpaar hoorde ik hem zeggen: ‘Het gaat me aan het hart dat jullie dochter zo’n zware tijd heeft door dat ongeluk. Zo’n jonge meid, ik moet er steeds aan denken.’ Zo’n arts dus.

Nee, mijn dokter was geen onhandige vrijgezel die met zijn auto het kanaal inreed, maar een hardwerkende huisvader die op de fiets langs zijn patiënten ging. Ongebroken heeft hij de eindstreep gehaald en ook nog zijn opvolging prima geregeld. Maar veel dokters dreigen kopje onder te gaan of springen überhaupt niet in het diepe. Hoe dat komt?  Door onzinnige administratie, steeds nieuwe taken, overal wachtlijsten, uren bellen om een noodplek in een verpleeghuis en ga zo maar door. Resultaat? Praktijken verdwijnen en commerciële ketens verschijnen.

Laat de dokters niet verzuipen en trek ze op het droge, nu het nog kan.
Voor iedereen zo’n huisarts als de mijne!

8 gedachten aan “Help, de dokter verzuipt!”

  1. José, ik ben het helemaal met je eens. De huisarts krijgt steeds meer op haar en zijn bordje en moeten zeker gekoesterd en gerespecteerd worden.

  2. Je stelt een nijpend probleem sumier maar indringend aan de kaak José. Je gaat uit van het positieve en laat ons zo feilloos zien wat we dreigen te verliezen. Ook ik zag een fijne huisarts met pensioen gaan maar ben ook weer erg blij met de vrouw die zijn plaats innam. Ondanks haar drukke praktijk en jonge gezin weet ze me een vertrouwd en veilig gevoel te geven. Altijd met flair en humor maar toch serieus. Bij deze hulde aan mijn huisarts.

  3. Wat fijn om te horen dat jij zo’n goede ervaringen met je huisarts hebt gehad! Ik heb een jonge huisarts die moedig en betrokken zijn werk doet en (nog?) niet bezweken is onder de overlast aan taken.

  4. Hopelijk krijg je er een fijne arts voor terug. Ik heb gelukkig ook een fijne huisarts die ik soms jaren niet zie. Ondanks dat kent hij me wel. Hij weet dat ik kritisch ben, mezelf informeer. Zo kwam ik ooit met mijn zoon bij hem. “Wat denk je zelf dat het is?” vroeg hij me. “Ik denk roodvonk”, zei ik. Hij had een rood hoofd maar het driehoekje onder zijn neus was wit. “Ik denk dat je moeder daar gelijk in heeft”, zei hij tegen mijn zoon. Ook eentje die na het overlijden van de vader van mijn kinderen vroeg hoe het met MIJ ging als ik bij hem kwam met één van de kinderen. Zo’n arts.

  5. Ik heb een huisarts die je alleen maar ziet bij de zgn ‘erge’ dingen daar je langs de assistente moet…. Als er echt iets is dan ze is er maar om langs die assistente te komen heb je een studie nodig hoe je dat moet doen….

  6. Ook mijn huisarts (v) gaat binnenkort met pensioen. Ook zij en ik zijn samen de jaren doorgegaan met altijd heel fijn contact, oprechte aandacht, snelle actie wanneer dat nodig is. Ik ga haar missen maar heb alle vertrouwen in de nieuwe jonge dokter.
    Maar hoe anders is het bij een vriendin van mij, weer nieuw en terug in de stad, zit ze bij een ‘moderne’ huisartsenpraktijk, met meer afstand, minder aandacht, veel wisseling van de wacht, en maar hopen dat je klacht serieus genomen wordt. Ook specialisten maken gebruik van triage, en sturen brieven rond met de boodschap “uw klacht is niet ernstig genoeg” terwijl deze – niet ernstige – klacht een enorme impact heeft op haar leven.
    Ik ben bang dat de dokter al verzopen is…. en ik tel mijn zegeningen

  7. Geweldig wat een dokter! Ook wij boffen gelukkig. Altijd serieus luisteren en op tijd doorverwijzen. Onverwacht opbellen hoe gaat het nu ik heb te lang niets gehoord. Dat is echt boffen, want we horen van mensen die een grotere stad wonen wel andere verhalen dat je nooit weet wie je huisarts is als je belt. Heel jammer.

Laat een antwoord achter aan Ineke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *