Een gezellige familie

Ik moet iets bekennen. Jarenlang meende ik door het lezen van de koppen in de krant – en de columns niet te vergeten –  voldoende kennis te vergaren om over alles te kunnen meepraten. Tot ik bij een raar huppelend mannetje – ik zat zowaar journaal te kijken – vroeg:  wie is dat? Mijn kompaan antwoordde, verbijsterd over zoveel onkunde: ‘Dat is Juncker’. Om na een veelbetekenende stilte te vervolgen: ‘de voorzitter van de Europese commissie’. Oeps, ik was te ver gegaan. Het was duidelijk, ik moest me meer in de EU verdiepen. Dat kwam goed uit, want we maakten een najaarsuitje naar Italië. En dat land scheen niet gehoorzaam genoeg te zijn om Europees verband.  Als we er toch waren, lag minutieus veldonderzoek voor de hand.

Na de gestroomlijnde Franse snelwegen en het aangeharkte Zwitserland passeren wij de Italiaanse grens. Doel is om op de tandem de Veneto rond te fietsen. Trekt dat vehikel in Nederland al bekijks, in Italië zijn we een bezienswaardigheid. Vrouwen zeggen vrolijk Buongiorno waarbij na de laatste o de mond even open blijft hangen alvorens te veranderen in een brede lach. ’s Ochtends vertrekken we als enige gasten uit charmante hotelletjes. We peddelen door fraaie steden en gewaagd gekleurde dorpen, drinken kostelijke koffie op terrasjes.  Af en toe verruilen we even de stille weggetjes noodgedwongen voor een hoofdweg. Houden de automobilisten met ons nog wel rekening, met elkaar zeker niet. Spectaculaire wildwesttaferelen zijn meer regel dan uitzondering. De dag sluiten we af met prosecco uit de tap in barretjes met steevast luidruchtig kaartende mannen. Dan moet het eten nog komen. Kortom, één groot feest.

Door de moderne media blijf je niet lang van het Nederlandse nieuws verstoken en zo wisten we snel dat Kok dit leven had verlaten. Vijf minuten later zagen we op de televisie Berlusconi die ongetwijfeld een mening over de begroting – de concrete reden van de ongehoorzaamheid – aan het verkondigen was. Degelijke huisvader Wim en ondeugende oom Sylvio, meer hoef ik niet te zeggen. Geen gezin, wel een gezellige familie waar je graag op bezoek gaat. Ik weet weer genoeg over Europa.

3 gedachten aan “Een gezellige familie”

Laat een antwoord achter aan Ans Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *