De moestuin heeft de tijd van haar leven.
Het begin van het jaar viel haar zwaar. Het regende en regende en het hield maar niet op. Bijna niemand waagde zich op de tuin. Hier en daar stond zoveel water op de grond dat eenden vrij spel hadden en naar hartenlust rondzwommen. Regen stopt altijd wel een keer met vallen en dat was ook nu het geval. De lucht klaarde op en de lente kwam uitbundig.
Toch is het anders dan anders.
De snelweg, een paar honderd meter verderop, maakt weinig lawaai en het ronkende geluid van het dalen en stijgen van vliegtuigen is verdwenen. Eindelijk hoor je nu de vogels. Vroeg in de ochtend en aan het eind van de dag is het een en al gekwetter; mezen, roodborstjes en halsbandparkieten in de tuinen, klepperende ooievaars in de buurt, gakkende ganzen op weg naar het hoge noorden en het driftige getik van een enkele specht in het bos verderop.
Overdag is de moestuin het terrein van mensen. In het begin van het seizoen waren er naast de tuinders en de gebruikelijke ommetjesmakers ook vogelaars. In drommen kwamen stoer geklede mannen en een enkele vrouw door het toegangshek om – getooid met enorme verrekijkers en nog grotere fototoestellen – de zeldzame Europese kanarie te spotten. Al snel waren zij niet meer welkom en dat gold binnen twee dagen ook voor tuinlozen. Alleen de rechtmatige eigenaren mochten het terrein op om naar hun domein te gaan, als ze maar op veilige afstand van elkaar bleven. Ze gehoorzaamden, meestal.
Het is nu een komen en gaan van ijverige tuinbewerkers. Er zijn er die ‘s ochtends komen, er zijn er die ’s middags komen. Hoe dan ook, ze komen elke dag. Of ze niets anders te doen hebben. Het spitten is voorbij, het zaaien van allerlei soorten groente en bloemen is aan de gang, uitjes en aardappels gaan de grond in en een enkeling waagt zich al aan courgettes. Er wordt geschoffeld of het leven ervan afhangt; geen grassprietje of heermoes meer te zien, het zevenblad gaat mee naar huis om pesto van te maken. Als er echt niets meer te doen valt en de hemel maar strakblauw blijft, is de tijd gekomen om in de zon en uit de wind van koffie en koek te genieten. Her en der klinkt zacht gemurmel van stemmen.
Loom en lui ligt de moestuin er als een prinses bij. Zelfs het feit dat de grond kurkdroog is, kan haar niet deren. Zij beziet met groot genoegen hoe de tuinders, gewapend met grote gieters, af en aan naar de sloot lopen om daarna het water met een oneindige toewijding op haar dorstige huid te gieten.
Nee, de tuin hoor je niet klagen.
Hé José, wat een heerlijk stukje om te lezen…. en een genot om zo’n landje te bezitten. Hard werken en hard genieten. En straks weer flink dooreten en invriezen of inmaken. Ik lift graag mee met tuinbezitters en werk af en toe een dagje mee in ruil voor de rust en de voldoening.
Trouwens, behalve heerlijke pesto is zevenblad ook te gebruiken in soepen en stampotjes.
Ik kijk uit naar je volgende impressie van de Coronadagen.
Ik lees een vraag over de pesto. Jose en ik delen de moestuin samen.
En ja, hier volgt het pestorecept. Je kunt allerlei variaties bedenken 😊 basilicum, tijmblaadjes, etc. En ja, bv bij pasta is het een verwennerij!
Benodigdheden:
– 2 handen zevenblad (zonder stelen en bij voorkeur de jonge blaadjes).
-Handje rucola als je dit in huis hebt. Niet perse nodig.
– ongeveer 50 gram geroosterde walnoten. Als laatste malen
– hand geroosterde pijnboompitten
– 2 tenen knoflook
– 50 gram parmezaanse kaas
– olijolie tot er een smeuiige massa ontstaat. Ik schat 150 ml
– peper en zout
Dit door elkaar in de blender. Wel:
Matig met olijfolie starten en steeds een beetje toevoegen.
De noten als laatste kort malen, mogen stukjes blijven.
Met deze hoeveelheden heb je ongeveer 6 kleine potjes pesto.
Veel plezier! Gr Marja
José weer een super overdenking. Heerlijkheid zo n tuin! Altijd wat te doen!!
Zijn we net aan het vieren dat we een niet-aflatende, jarenlange totale oorlog tegen het voortwoekerende zevenblad (zo van: respect voor alles wat leeft behalve voor zevenblad) hebben gewonnen, kom jij even melden dat je er pesto van kunt maken!!!!!?👹👹
en die is nog lekker ook. Recept volgt.
Heb je dat receptje zevenbladpesto voor mij? Ga ik dat vast oogsten…
Je vertelt er zo leuk over: ik zou er haast zin in krijgen!
Ha ja José, af en toe hebben we bijna een gezinsmeeting in de tuin. Heerlijl hoor, en alles schiet omhoog.
Was afgelopen week ook op zo’n tuin. Zelfde verhaal!!
Weer heel mooi, José! Huis én tuin én het voorjaar van 2020, ze staan samen in het geheugen gegrift!
Dat is alom genieten, José, ook voor de lezers!!