De nieuwe man

Ik had het niet meer verwacht en toch is er een nieuwe man in mijn leven gekomen. Kort van stuk, zegt niet veel en is op zijn best na een goede maaltijd. Met stip en zonder enige twijfel de mooiste man van de wereld. Hij heeft betoverend blauwe ogen als poeltjes waar ik  mezelf in verlies. Ik word er poëtisch van. Om een dreigend lang verhaal kort te houden:  mijn kleinzoon is geboren.

Ik sta in de Etos voor een muur met spenen, als rechtgeaarde oma op zoek naar iets om de wat kwarrige baby te troosten. Makkelijker gezegd dan gedaan, niet één of twee, zoals in mijn tijd, maar minstens dertig soorten van op de moedertepel gelijkende tot nachtspenen met lichtjes toe.

Ik benijd de jonge ouders niet, want naast deze keuzestress is er ook nog het bombardement aan nieuwe inzichten, die geholpen door de sociale media hun weg vinden naar de kersverse mama’s en papa’s. Het onderwerp vaccineren laat ik even rusten. Daar wordt deze dagen genoeg over gesproken. De argumenten van de ‘kritische prikkers’ zijn van een bedroevend niveau; tegen beter weten in de mazelenprik verantwoordelijk houden voor de groei aan autisme, lijkt me de goede zaak niet te dienen. Je moet er toch niet aan denken dat al onze verworvenheden met het badwater worden weggespoeld.

Eerst dacht ik aan een grap, maar wat ik vond op internet bleek van humor gespeend; geheel ten onrechte hebben we gedacht dat na de bevalling de placenta of nageboorte zijn werk heeft gedaan. Niets is minder waar, zeggen de gelovigen. Deze bron van eiwitten en andere heilzame stoffen mag je na negen maanden niet verloren laten gaan. Je kan het leverachtige geval aan de baby laten zitten tot het er  na een week of zo met de navelstreng afvalt,  dat is goed voor de kleine. Mijn gevoelige neus raakt acuut van slag. Opeten is ook een optie, dan doe je er als nieuwe moeder nog wat mee. Hiervoor heb ik – dit verzin ik niet – twee recepten gevonden. Nuttig het rauw als smoothie of gebakken als taart. Na mijn neus is nu ook mijn maag van streek.

 

14 gedachten aan “De nieuwe man”

  1. Gefeliciteerd lieve Jose, en heel veel succes in je nieuwe levensrol! Mijn ervaring als oma van twee kleinzoons van alweer 10 en 13 (kleinkinderen lijken sneller groot te worden als je eigen kind), is dat het zo leuk is omdat je alleen de lusten hebt en niet de lasten… was wel even wennen, maar daarna is het wel zo relaxed!
    Iemand vertelde me ooit, dat ouders kinderen opvoeden en grootouders er zijn om ze te bevestigen in hun bestaan, ze zijn al goed…. Leuke gedachte.
    Geniet ervan Jose!

  2. Heel goed dat je de naam van je nieuwe liefde geheim hebt gehouden. Zo hoort dat! Het delicate van je ontboezeming weerhoudt mij niet van een hartelijke gelukwens. Nog vele jaren!

  3. Ho José,
    Dat is een duidelijk oma-virus. Niet tegen in te enten , alleen rust en het gezonde verstand kan je helpen. Ik las dat er vroeger wel een boom op geplant werd op de placenta. Dat lijkt me nog wel een aardige optie. Aan de rest zou ik ook niet moeten denken. Zou niet alles juist al uit de placenta zijn? Het kind probeert er toch ook niet voor niets vanaf te komen? Hopelijk vindt Gijs ook snel zijn duim ( alhoewel weer niet te lang want dan groeien de tanden weer scheef) maar hij kan zijn duim in ieder geval niet kwijt raken.

  4. Hartelijk gefeliciteerd met je kleinzoon.
    Wat heb je het weer mooi verwoord. De eerste zinnen zijn al geweldig!
    Zijn er al smartphones met speen te koop?

    En tja…het wordt niet voor niets “moederkoek” genoemd. Lekker bij de koffie?

  5. Ja he wat een onzin tegenwoordig. Maar dat van die placenta, ook wel moederkoek geheten (!!) is geen onzin. Toen ik in Zweden met schapen werkte en de voorjaarsstal, waarin 300 a.s. moeders, mocht verzorgen, was daar de prachtige grijze boerderijkater, die precies bijhield welk schaap er ging bevallen, en de nageboorte weggriste en smakelijk opat voordat het schaap zelf dit deed.
    Maar ja, wij zijn geen schapen en geen katten, en leven nu.

  6. Weer hartstikke leuk en ja, wat een gekte tegenwoordig over vaccineren, autisme en een overvloed aan fopspenen. Mijn Babies spuugden die dingen meteen uit, lieten zich niet foppen, en ja dat is dus ook een mogelijkheid.

  7. Heb vooral veel genoten van het Omaschap wat het ook brengt. Vooral niet teveel bemoeien en genieten van, ook afgelopen week weer met de vier van zes kleinkinderen heel veel kindergeluk. Omachap is een kunst en de Wielewaal helpt erbij.

  8. Wat zouden onze overgrootouders lachen als ze sommige idioterie van nu konden horen. In hun tijd gingen er nog ongeveer 1000 kinderen per jaar dood aan de mazelen.
    Maar het grootouderlijk geluk is er niet minder om. Gefeliciteerd opoe.

    1. Ik zal je zeggen Sjaak : wij zijn zelf ook niet ingeënt, hebben vroeger ook de mazelen gehad en er niets aan overgehouden. De oorzaak van overlijden aan mazelen ligt helaas veel gecompliceerder. Het is de combinatie van mazelen met een andere ziekte / slechte gezondheid,die de das omdoet. Niet de mazelen. Vroeger werd de mazelen gezien als een kinderziekte waar het kind sterker uit tevoorschijn kon komen.

  9. Soms lijkt ‘t of ‘t ter plekke verzonnen wordt zoveel idioterie komt er voorbij als je net vader en moeder bent geworden…Ik vraag me weleens af hoe wij ‘t dan in ‘s hemelsnaam hebben kunnen redden…Maar heel gelukkig mogen wij Oma zijn Jose en ik wens je er immens veel geluk mee…ik vind ‘t super
    !

  10. Ik heb ooit geprobeerd de placenta aan mijn hond te eten te geven: dit zou de band tussen hond en dochter bevorderen. Mijn hond vrat alles maar hier bleef hij ver van. I rest my case.

Laat een antwoord achter aan Tonny Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *