Ze is net twee geworden. Mijn kleindochter. Mollige beentjes stevig op de grond. Stuur van de loopauto vastberaden in handen. En daar gaat ze. Voor de derde keer maak ik mee dat een kleinkind van een hulpeloos hummeltje een mensje wordt met groeiende grip op de wereld. Ieder op zijn eigen manier. Maar de trots als er iets lukt hebben ze gemeen. Met één groot verschil. De andere twee zijn kleinzoons.
Lang geleden deed ik een aantal dingen niet die andere vrouwen wel deden, zoals mijn benen scheren (dat deden mannen toch ook niet) wat geen problemen gaf want rokken droeg ik toch niet, geen lippenstift of gelakte nagels (dat deden mannen toch ook niet) en ook geen luchtjes gebruiken. Dit ideale vrouwbeeld bleef ik jaren trouw.
Er was een tijd dat ik blij was dat ik geen dochter had. Hoe zou ik reageren als zij jurkjes wilde, speldjes in het haar of met poppen spelen? Hoe zou ik reageren als mijn dochter gedrag vertoonde dat werd gelabeld als kattig of bijdehand. Ik zou het niet kunnen verdragen, ervan overtuigd dat meisjesgedrag aangeleerd was en dat dat je niet verder bracht in deze wereld. Het geluk was aan mijn kant, want ik kreeg twee zonen.
Een paar jaar geleden stonden er jonge vrouwen op die er supervrouwelijk uitzagen en zich godbetert feminist noemden. Ik had het er maar moeilijk mee. Had ik daar zo mijn best voor gedaan. Maar ze bereiken wel wat. Aandacht voor de nog steeds ongelijke beloning bijvoorbeeld. Ook kregen heel wat mensen om me heen kleindochters, en schoorvoetend moest ik erkennen dat het heel misschien mogelijk was dat kleine meisjes zich soms anders gedroegen dan jongetjes.
Toen kreeg ik Anders van Frans de Waal cadeau van een wijze vriend. Ondertitel Gender door de ogen van een primatoloog. Eyeopener. Lang verhaal kort: we zijn gewoon mensapen en moeten niet zeuren, want biologisch gezien zijn er mannen en vrouwen en daar hoort bepaald gedrag bij. MAAR er is altijd een maar en in dit geval een fantastische ‘maar’. Slimme mensapen, wij dus, kunnen naar hartelust variëren op dat aangeleerde en geïmiteerde gedrag. Als wij maar de kans krijgen.
Kijk, daar gaat ze, mijn kleindochter. Met dat kittige staartje.
Mooi verhaal en leuke foto José. En heel herkenbaar!
Heerlijk om te lezen José! En zo wijs en waar!! Ieder kleintje weer uniek in het gedrag en temperament en ieder kleintje weer zo genieten…onze vier Jip en Jannekes ontdekken met elkaar de variaties van elkaar…pure rijkdom!!
Prachtig verhaal weer José, snap je helemaal: een meisje na 2 jongetjes, zo heb ik 3 kleindochter en 1 kleinzoon van bijna 3 jaar en de meisjes waren zo blij( ze wilden zo graag een neefje) en het gebeurde!
Wat geweldig gescheven weer José! Het begint al met de titel.
Het verhaal vertelt alles over jou. Je schaamt je bijna om vrouw te zijn.
Ik wilde zo graag meisjes en kreeg ook twee jongens, waar ik nu heel blij mee ben.
Twee steenbokken, maar toch zo verschillend.
In de pubertijd had de een aan de muur een affiche op zijn kamer van een acteur met zwart hoedje op zijn hoofd, ben de naam vergeten, de ander had een affiche van een mooie meid in hotpants bijna liggend op een rode motor. De eerste had ontzettend veel vriendinnen de een na de ander drukte op de voordeurbel. De jongste had slechts twee echte vrienden. In de vriendinnen van mijn oudste zag ik een toekomstige schoondochter, kreeg ik er toch nog een. Wat was ik onwetend of wilde ik het gewoon niet weten…hij maakte mij op zijn 17e jaar duidelijk dat hij homosexueel was/is. Ik heb er nu al jaren een fijne (schoon)zoon bij. In de wereld leven we samen met LHBTIQ ers. En dat is prima.
Geniet van meidengedoe. Dat doe ik ook. Soms vermakelijk maar zo heerlijk om van te genieten. Net als bij jongens. Alleen anders.
Tja, mijn twee jongetjes droegen roze pakjes toen ze baby waren. Wilden best Sjakie beer in de poppenwagen rondrijden. Maar in het bos verzamelden ze takken die als ‘biestolen’ onder in de wagen verdwenen, zodat het alsnog een wapentransport werd. Ik geloof dat ik het daarna heb opgegeven en alles maar op zijn beloop heb gelaten…. En het is helemaal goed gekomen.
En mijn kleinzoon? Die bouwt moeilijke technische voertuigen en voetbalt, maar danst ook met zijn grote zus mee in een prinsessenjurk op de liedjes van Frozen. En grote zus hangt samen met haar moeder en allerhande gereedschap in de appelboom om een schommel op te hangen… Zo zijn de rollen nog verdeeld en toch ook wat diffuser bij de volgende generatie.