Circulaire sneakers

Ik ben nog van de generatie die bij het woord circulaire denkt aan een rondschrijven van de gemeente over nieuwe voornemens of hogere tarieven. Dus de eerste keer dat ik het woord in de krant tegenkwam begreep ik niet wat er stond. Als ik me goed herinner ging het over een circulaire trui en echt, ik dacht dat het over een rondgebreide trui ging.

Een jaar of wat geleden begon de opmars van de sneaker naar de gewone wereld waar de schoen nu te pas en te onpas wordt gedragen en in niets meer lijkt op zijn vroegere zelf, de vertrouwde ouderwetse gymschoen. Het materiaal veranderde van katoen of canvas in iets wat op leer leek, maar het model bleef wat het was. Voorlopig.
Toen al had ik er moeite mee dat al die sneakers voorzien waren van door en door witte zolen. ´Kind, dat hou je toch niet schoon´, hoorde ik mijn moeder in mijn hoofd. Ze had de vaste overtuiging dat ik alles wat onbevlekt was binnen korte tijd wist te besmeuren. En ze had gelijk. Hoe gelukkig was ik dat ik na enig speurwerk donkerrode sneakers vond met even zo rode zolen. Helaas, mijn vreugde was van korte duur; een paar dagen later wasemden de schoenen een gruwelijke lucht uit. Kattenpis. Noodgedwongen gooide ik de schoenen ver achter in het schuurtje.

Corona bleef en bleef maar en uiteindelijk ontsnapten ook wij niet aan de nationale opruimingswoede.  We namen het schuurtje onderhanden en helemaal achterin vonden we bestofte maar bijna nieuwe donkerrode sneakers. Ze stonken nog steeds. Dat liet ik nu niet meer op mij zitten en ik stopte ze in de wasmachine. Vol verwachting klopte mijn hart toen ik het deurtje opendeed. Het resultaat was niet anders dan teleurstellend te noemen. Wat nu te doen? Ik ploegde me door internet heen, las dat kattenpis de hardnekkigste geur was – zover was ik ook – en dat azijn het laatste redmiddel was.

Nu staan ze in de hal en stinken naar azijn. Erg modisch zijn ze ook niet, want niet hagelwit (hoe houden mijn vriendinnen ze toch schoon?) en geen dikke zolen. Door alle schoonmaakacties zien ze er ook nog eens doorleefd uit. Maar ik draag ze weer. Zó circulair. Of ben ik gewoon een krent?

5 gedachten aan “Circulaire sneakers”

  1. Wat en leuk verhaal weer, José. Hoe krijg je het voor elkaar om zo leuk en goed over sneakers te schrijven.
    Ik draag nooit sneakers. Ik zou wel willen, maar er zijn geen sneakers met naaldhakken te koop.

    Enne…gooi ze weg, nieuwe aanschaf geeft plezier.
    Ik gebruik tegenwoordig voor heel veel dingen schoonmaakazijn en vloeibare groene zeep.
    Gr. Betty

  2. Hoe verzin je het?! Zo grappig om een blog over je oude sneakers te schrijven. Koddig én herkenbaar. Blijf ze maar dragen hoor. Wie de schoen past trekt hem aan. Zolang ze maar niet stinken! 😀

  3. Prachtig verhaal José,

    Het woord ‘circulair’ is voor mij als het woord ‘duurzaam’. Met dat laatste heb ik in het verleden veel positieve ervaringen opgedaan in de pure betekenis van het woord. En dan bedoel ik niet de fiets verkoper die mij een ‘duurzame’ mountainbike wilde verkopen.

    Pieter Smit

  4. Haha, ik draag vaak circulaire sneakers, afdankertjes van mijn dochter, maar in mijn ogen nog prima. Dat gezegd hebbende, ik heb toch laatst een hele zooi van dit soort afgetrapte sneakers weg gegooid en… heb mezelf op een modieuzere sneaker/schoen getrakteerd, al was het om de lokale middenstand te steunen!

  5. Misschien is circulair wel krenterigheid ten top. Waren we allemaal maar wat krenteriger geweest, zaten we nu niet zo in de klimaatellende zou je kunnen zeggen.
    Maar om nou als wandelende reclame voor schoonmaakazijn te gaan lopen…

Laat een antwoord achter aan Pieter Jan Smit Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *