Berenjacht

Wij gaan op berenjacht.                                                                           
We gaan een hele grote vangen.
Wat een prachtige dag!                                                                            
We zijn niet bang

Wie had begin januari kunnen denken dat het leven binnen drie maanden onherkenbaar zou veranderen? Alle scholen gesloten bijvoorbeeld. Wie had de golf aan creativiteit kunnen bedenken die we laten zien in nooit verwachte situaties? Een mooi voorbeeld is de berenjacht ter vermaak van al die zich vervelende kindertjes. Ik ben nooit de eerste die op een lumineus idee komt, maar volg graag. Ook wij wilden beren voor het raam. Na lang zoeken – er was nu tijd voor – vonden we de knuffels van vroeger. Voordat allerlei herinneringen me overvielen, zette ik snel de beren en beertjes voor het raam. Natuurlijk kwamen de herinneringen toch.

Ooit leek voorlezen me niks. Tot ik kinderen kreeg en me enthousiast gewonnen gaf. Het lievelingsprentenboek van ons gezin was Wij gaan op berenjacht, een combinatie van kostelijke tekeningen en tekst. Het is het verhaal van een vader en zijn drie kinderen die op pad gaan om een grote beer te vangen. Ze moeten veel gevaren trotseren om bij het beest te komen. Een diepe en koude rivier oversteken is er één van.

O jee! Een rivier!
Een diepe, koude rivier.
We kunnen er niet bovenover.
We kunnen er niet onderdoor.
O nee! We moeten er dwars doorheen.

Zoals het een goed kinderboek betaamt zit het succes in de herhaling. Minstens honderd keer heb ik het boek aan twee onverzadigbare jongetjes voorgelezen. Bij weer een volgend gevaar dat het gezin tegenkomt, spraken wij de magische zinnen in koor uit. Als vader en kinderen dan eindelijk oog in oog met de reusachtige beer staan, zinkt hen de moed in de schoenen en keren zij doodsbang om. Nog jaren na de voorleesfase kenden wij het boek uit ons hoofd en dreunden de coupletten te pas en te onpas op. Het grijsgelezen boek zelf was nergens meer te vinden.

Er is een nieuwe Wij gaan op Berenjacht in huis! Toen jongste zoon en gade op bezoek kwamen om de komst van een nieuw kleinkind aan te kondigen, kregen wij een splinternieuw exemplaar. Binnenkort zit ik met twee dreumesen op schoot met de Berenjacht in mijn hand. Hoewel….

Er is nog steeds Corona. Tsja. 
Toch zijn we niet bang. O nee!
Niet bovenover, niet onderdoor.
We gaan er dwars doorheen.

Michael en Helen Oxenbury, Wij gaan op berenjacht, 45 ste druk 2019

14 gedachten aan “Berenjacht”

  1. Wat een hartverwarmende reacties. Nooit geweten dat De Berenjacht tot ons nationale erfgoed behoort.
    En we hebben nu ook een echt Corona-lied!

  2. Wat een leuke column. Bij mij zit er ook een beer in het raam en lopen er regelmatig kinderen langs met potlood en papier, die duidelijk lopen te turven.
    De slotzinnen houd ik er zeker in. 🙂

  3. Heerlijke column weer José!
    Grappig is dat ik het niet ken van toen mijn kinderen klein waren maar het wel vaak voorgelezen heb aan de kleinkinderen, die zelfs twee exemplaren in huis hadden, een klein boekje en een XXL.
    Prachtig vind ik ook het Corona-slotakkoord.
    Dank je wel, Inge

  4. Weer een lekker verhaal dat ik op paaszaterdag lees,
    Ik ken het boek jammer genoeg niet, maar zal er eens naar kijken als we de bieb weer in mogen.
    Eva heeft 2 favoriete boekjes die ik mag voorlezen : Mol heeft lol en de nieuee kleren van de keizer. Nu ze net zelf kan lezen, leest ze deze boekjes mij voor.

  5. Wat een mooie column weer dit José! Geweldig boek, ik zie je al zitten met 2 mini Olsthoorntjes op schoot, kan niet wachten.
    En tot die tijd gaan we dwars door deze Corona-situatie heen.
    Liefs

  6. Heel erg leuk José. Herinneringen buitelen over elkaar heen. Het boek zijn wij ook kwijt, maar door dit bericht ben ik zeker van plan het weer opnieuw aan te schaffen. De leus ‘ we gaan op berenjacht’ zeggen we regelmatig met onze kleinzoon. Nu het verhaal nog terughalen. Bedankt 😘

  7. Leuk José, die berenjacht, ik werd er melancholisch van.
    Weet je dat er ook een kinderopera is gemaakt op basis van dat boek.
    Ik moet daar nog ergens een bandje van hebben.
    Zal eens zoeken.

    En ja, de herhaling is meesterlijk, en poëtisch natuurlijk.

  8. Ja, Berenjacht was altijd leuk. Maar ook Grote & Kleine Beer, niet zo eng maar zooo lief. Helaas ben ik nog niet zo ver. En een beertje in een vensterbank 3 hoog heeft ook niet veel zin. Gelukkig spelen de kinderen in mijn complexje leuk met elkaar op de afgesloten binnenplaats. Heerlijk. Liefs, Cor

  9. Ik ken het boek niet. Lijkt me leuk om voor te lezen met plaatjes en de versjes er bij.
    En ik heb geen kleinkinderen en als ik ze al had, dan waren ze nu getrouwd en had ik misschien achter kleinkinderen.
    Ik vertelde wel verhaaltjes aan mijn twee zoontjes. En dikwijls zelf verzonnen verhalen. En ik vind het leuk om ze zelf te schrijven.

    Wat een coronavirus teweeg kan brengen. Mooie tekst en “verloren”beren die weer tevoorschijn zijn gekomen.
    Geen kleinkinderen èn geen beren. Ik heb ze ook nooit gehad. Zie ze soms wel op de weg.

  10. Grappig José. De komst van mijn kleindochter is ook aangekondigd met een Berenjachtboek!! Dan weet je het direct he?
    Ook ik lees het graag voor, hoewel mijn kleinzoon de Grote Beer wel eng vindt….. dus dan pas je het verhaaltje een beetje aan.
    De uitdrukking ‘We kunnen er niet bovenover ….. we moeten er dwars doorheen’ is gevleugeld in de familie Weijdema.
    Elk fiets- en wandeltochtje of winkelbezoek heeft nu soms iets van ‘ik moet er maar even dwars doorheen’ dankzij niet al te oplettende medeburgers.
    We komen er doorheen!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *