In het lage polderland naderen we een smalle brug. Ik weet dat het watertje een paar kilometer verderop uitmondt in de grote rivier, maar nu is het nog van ons, een zilveren streepje in deze groene verlatenheid. Het is een frisse ochtend met druppels water in het gras en gladde planken op de brug. Gelukkig is er een leuning. Aan de overkant staat partner klaar met handdesinfectans. Bij de lunch komt een thermosflesje koffie uit de rugzak tevoorschijn. Aan het eind van de wandeling stappen we in een lege bus. Het zijn de eerste Coronaweken.
Corona ligt al geruime tijd achter ons. Soms lijkt het of die jaren niet bestaan hebben, dat we verder gingen waar we in 2020 waren gebleven. Soms, want vaak is het ook: ‘o ja, toen was het Corona!’ Geen winkels, geen scholen, geen horeca, geen theater, geen festivals. In die lege tijd vulden we onze dagen met wandelen in bos of park, met mooie ontmoetingen en rust. Natuurlijk, het was ook een ellendige tijd. Mensen stierven en niet alleen kwetsbaren. Verpleeghuizen waren getuige van hartverscheurende taferelen. De vaccinatie leidde tot verbitterde discussies. Maar waren er ook oorlogen om ons heen? Ik kan me er geen een herinneren. Corona ging voorbij en alles leek weer als vanouds.
Als vanouds? Sinds het einde van Corona is Rusland Oekraïne binnengevallen en woedt daar een uitzichtloze strijd. Een paar weken geleden vond er een schokkende moordpartij plaats op Israëlisch grondgebied en volgde een nog niet afgelopen, gruwelijke wraak. Wat zou er gebeurd zijn als er nu wereldwijde lockdowns waren vanwege corona? Misschien zou Hamas dan niet binnengevallen zijn en dan had Netanyahu niet hoeven reageren met genadeloze luchtaanvallen. Hoewel, de inval van Hamas was terdege voorbereid, maar een festival zou er niet geweest zijn. Misschien was het effect dan te gering geweest om de aanval uit te voeren. Maar misschien ook niet. En misschien zou Netanyahu de rust hebben gevonden om eens goed na te denken over zijn politiek van de afgelopen jaren. En misschien zou er dan ooit vrede in zicht zijn.
Vragen zonder antwoorden en misschiens die niet realistisch zijn. Want er is geen Corona en er is geen weg terug.
Wat bijzonder weer, maar ik lees dit vandaag vrijdag 24 nov. Met de schrik nog in mijn lijf. Hoe ziet ons land er nu uit? Na corona? Diep verdeeld met een uitslag van de verkiezingen die we niet hadden willen dromen. Het lijkt meer op een nachtmerrie. Toch maar hoop een ooit weer een ander geluid dan schreeuwen dat witte mensen eerst aan de beurt zijn!
Het doet me veel, José. Wat gebeurt er allemaal in de wereld.
Hoe vredig het was tijdens de coronatijd. Hoewel er veel ernstige zieken en doden waren, heerste er ook rust. Konden er geen gevechten bij voetbalwestrijden plaatsvinden. Minder slachtoffers in het verkeer. Minder harde geluiden. Minder diefstallen, inbraken.
Je gebruikt vaak het woord “misschien” en inderdaad, de twijfels slaan toe.
Wat gaat er in Nederland gebeuren, een land dat ooit zo tolerant was?
Kortom een heel goed geschreven stuk.
Gr., Betty
Ongelofelijk…..alsof je wist wat de verkiezingsuitslag zou zijn.
De wereld verandert en het kost me erg veel moeite om de daarop in te stellen. ‘Als vanouds’ wordt steeds meer een mijmering van ‘hoe het ooit was’.
Vroeger veroordeelde ik/moest ik lachen om oudere mensen die bleven hangen in hun oude wereld. Nu begrijp ik hoe lastig het is om dat niet te doen.
Ja Jose zoveel vragen, zoveel onduidelijk. Ik hoop toch op n weg terug vooral na de desastreuze verkiezingsuitslag van gisteren!
Ja het is vreselijk wat er in de wereld gebeurd José het is niet te bevatten! Hoop dat de gegijzelden gauw vrij komen! Je hebt het weer mooi verwoord.
Zoals immer, weer erg origineel, José!!