Leve de juf!

Met meer dan frisse tegenzin had de vijfde klas zich aan het eerste opstel van het nieuwe schooljaar gezet. Er was er één die zich aan de collectieve weerzin had onttrokken en dat was ik. Om nou te beweren dat ik niets liever deed dan opstellen schrijven, zou geschiedvervalsing zijn, maar zeker deze keer had ik er zin in.

Met rode wangen van inspanning schreef ik in opperste concentratie over mijn vakantieavonturen in een Noord-Hollands dorp, waar ik als Amsterdamse bleekneusje naar toe was gestuurd om mijn moeder te ontlasten.

Ik wachtte met spanning op het oordeel van juffrouw Vonk die klas vijf en zes met vaste hand bestierde en berucht was om haar strengheid. Ze deelde de opstellen uit en sprak – bij mijn tafeltje aangekomen – nogal luid en met de nodige nadruk: dít opstel heb ik met plezier gelezen.  Schaamte, opvallen moest je vooral niet willen, gaf mijn wangen nog meer kleur, maar eenmaal buiten  liep ik op wolken en voelde me losgezongen van de duffe dagelijkse werkelijkheid. Twee schooljaren lang moedigde juffrouw Vonk me in alles aan en gaf me een toekomst zonder huishoudschool. Een achteloze vijf decennia verder (slik) lag het arbeidzame leven achter me en meer vrije tijd voor me. De vraag diende zich aan: wat nu? Tennissen en golfen waren voor mij niet weggelegd – enige mankementen stonden in de weg – en op een koor gaan ook niet – ik kan voor geen meter zingen. Toevallig viel mijn oog op een cursus creatief schrijven en ineens was ik weer het opgetogen kind van elf. In studie en banen had ik altijd geschreven maar de gedachte om zomaar te schrijven was tot dat moment nooit in me opgekomen. Nu geniet ik van het in woorden vangen van wat ik zie, hoor, en vind. Geen groter genoegen dan dat je ook nog een pietsie publiek hebt. Het begon met een cursus, Facebook volgde en dit is mijn eerste blog.

En dat alles dankzij juffrouw Vonk. Nou ja, alles……zelf bracht ik ook nog wat in, zei ze bescheiden. Maar toch, ik wil maar zeggen: leve de juffen en meesters van Nederland. Hou ze in ere en betaal ze een fatsoenlijk salaris.